Pronunciación y silabación: [ ˈbjeɾ.βe.ne ]

masculín singular viérbene; plural viérbenes

1. (Zooloxía) Cualquier animal invertebráu ensin estremidaes, de cuerpu blandiu, allargáu y cilíndricu, y de tamañu pequeñu, que vive llibre o como parásitu de vexetales o animales.
2. (Zooloxía) Guxán que sal nos alimentos como la carne, el pexe o'l quesu.
3. (Amoblamientu) Cama pa ñácaros o neños mui pequeños, con un armazón que sobresal del colchón pa que nun caiga'l ñácaru o'l neñu o la neña al suelu.

• viérmene

• [1] guxán ~ guxanu, cocu, coca, crialexu, vierbe
• [2] belesa, besa, bichu, caresa ~ carexa, carrazana, cocu, vierbe
• [3] cuna, mezu; (si tien vaivén) berciu, bierzu ~ bierciu ~ briezu, ensomu, escaniellu, ron, trubiecu

• [2] guxarapa, guxarapu; gata, gatona, rata; burru; saltón
• [3] serón; cama

Llocuciones

• viérbene de farol, viérbene de lluz

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
• Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.