Takrur

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Morfil (es)
Xeografía
Coordenaes	16°35′01″N 14°35′02″W / 16.5836°N 14.5839°O

Takrur, Tekrur o Tekrour (c. 800 d.C. - c. 1285 d.C.) foi un antiguu estáu d'África Occidental, que florió en paralelu al Imperiu de Ghana.

Orixe

Takrur foi'l nome de la capital del estáu que florió nel baxu ríu Senegal. Takruri yera un términu, como Bilad-ul-Sudan ('país de los negros'), utilizáu pa referise a cualquier persona con ancestros d'África Occidental.^[1]^[2]^[3]^[4]

La formación del estáu tuvo llugar de resultes de la llegada de cles de la nobleza fulani, quien se movíen dende l'este y que s'asitiaron tres la formación del estáu soninké de Ghana.^{[ensin referencies]}

D'alcuerdu a fontes históricos y arqueolóxiques, el reinu foi fundáu pola etnia serer.^[5]^[6]^[7] Los serer que moraron en Takrur gobernaren primeramente'l Reinu. Yeren los sumos sacerdotes y sacerdotises según los propietarios de la tierra, al traviés de lo que se dio en conocer como'l llinaxe lamánico.^[8]^[9]^[10]

Centru comercial

Asitiáu nel Valle del Senegal, al traviés de la frontera de los actuales Senegal y Mauritania, yera un centru comercial, onde se comerciaba oru de la rexón Bambuk, sal del Awlil y granos del Sahel. Yera rival del Imperiu de Ghana, produciéndose choques ente los dos estaos regularmente, enfrentamientos de los que de normal salieron victoriosos los soninké. A pesar d'estos choques, Takrur espolletó al traviés de los sieglos IX y X.

Adopción del Islam

Los reis de Takrur adoptaron nun momentu dáu'l Islam. Alredor de los años 1030, mientres el reináu del Rei War Jabi, la corte convertir al Islam, siendo'l primer reinu n'oficialmente adoptalo nel Sahel, estableciendo esta fe na rexón a partir d'esi momentu y polos sieglos vinientes. En 1035, War Jabi introdució la Xaria nel Reinu. L'adopción del Islam benefició descomanadamente al estáu en términos económicos, potenciando los llazos políticos, tener efeutos tamién nos sos conflictos col estáu tradicional de Ghana y los sos vecinos del norte.^[11]

Guerra contra l'imperiu de Ghana

El reinu de Takrur púnxose del llau de les tribus bereber y tuareg de los almorávides na so intervención política contra l'imperiu de Ghana. Cuando'l poder de Ghana decayó, Takrur permaneció como la única potencia de la rexón. La integración de Takrur colos almorávides tuvo de resultes que dalgunes de les sos tropes llegaren hasta Andalucía (España) mientres la espansión almorávide.^{[ensin referencies]}

Cayida

Ente estes tropes taben los susu, quien formaron el importante anque de curtia vida reinu de Kaniaga. Waalo, el primer estáu wólof, surdió escontra'l sur. Escontra'l momentu en que les tribus mandinga xuniérense pa formar l'Imperiu de Malí, en 1235, Takrur entrara en francu cayente. L'estáu foi finalmente conquistáu pol emperador usurpador Sabakoura de Malí nos años 1280.

Takrur foi darréu conquistada pol imperiu de Malí, y coles mesmes conquistada polos wólof nel sieglu XV.^[12] Anque Koli, un rebelde fulani, llogró finalmente reconquistar Takrur y nomalo Fouta Toro nel sieglu XV, estableciendo la primer dinastía fulani (Denanke), esta dinastía nun duró.^[13]

Influencia posterior

Los reinos islámicos tardíos de Takrur son denominaos n'ocasiones toucouleur, dempués d'una corrupción francesa del términu "Takrur." El Reinu de Denanke y el Reinu de Fuuta Tooro, siguieron cola creación de poderosos estaos fulani nel mesmu área onde nel so día gobernó l'antiguu Takrur. ^{[ensin referencies]}

Ver tamién

Referencies

↑ http://www.jstor.org/pss/179671
↑ http://www.islamandafrica.com/ Islam and Africa - History
↑ http://www.africanholocaust.net/news_ah/language%20new%20reality.htm Language African Reality
↑ Ibn Khalikan, op. cit. vi, 14.
↑ Henry Gravrand. La Civilisation Sereer - Pangool. Publicáu por Les Nouvelles Editions Africaines du Senegal. 1990. Page 9, 20 and 77. ISBN 2-7236-1055-1
↑ Becker, Charles. Vestiges historiques, trémoins matériels du passé clans les pays sereer Dakar. 1993. , CNRS - ORS TO M
↑ Gamble, David P. & Salmon, Linda K. with Njie, Alhaji Hassan. Gambian Studies Non. 17. People of The Gambia. I. The Wolof. With notes on the Serer and Lebou. San Francisco 1985
↑ Becker, Charles. Vestiges historiques, trémoins matériels du passé clans les pays sereer. Dakar. 1993. CNRS - ORS TO M
↑ Oliver, Roland. The Cambridge history of Africa: From c. 1600 to c. 1790. Cambridge University Press, 1982. ISBN 0-521-20981-1, p484.
↑ Galvan, Dennis C. The State Must be Our Master of Fire. ISBN 978-0-520-23591-5
↑ https://books.google.com/books/about/Muslim_societies_in_African_history.html?id=jZEL3kdcQggC Sociedaes musulmanes na hestoria d'África
↑ Leyti, Oumar Ndiaye. -y Djoloff et ses Bourba. Nouvelles Editions Africaines, 1981. ISBN 2-7236-0817-4
↑ Ogot, Bethwell A. General history of Africa: Africa from the sixteenth to the eighteenth century. University of California Press, 1999, ISBN 0-520-06700-2, p 146 [1]

Bibliografía

J. F. Ade Ajayi, Michael Crowder (eds.). History of West Africa. Columbia University (1972) ISBN 0-231-03628-0
J. Hunwick. "Takrur", Encyclopaedia of Islam, Leiden 2000, X, 142-3.
Mary Antin, Nehemia Levtzion. Medieval West Africa Before 1400: Ghana, Takrur, Gao (Songhay) and Mali. Translated by Nehemia Levtzion. J. F. Hopkins: Contributor. Markus Wiener Publishing, New Jersey (1998). ISBN 1-55876-165-9
J. D. Fage (ed.). The Cambridge History of Africa, vol. II, Cambridge University Press (1978), 675-7.
H. T. Norris. "The Wind of Change in the Western Sahara". The Geographical Journal, Vol. 130, Non. 1 (Mar., 1964), pp. 1–14
D.W. Phillipson. African Archaeology, Cambridge University Press (Revised Edition 2005). ISBN 978-0-521-83236-6
Gravrand, Henry. La Civilisation Sereer - Pangool. Published by Les Nouvelles Editions Africaines du Senegal. 1990. Page 9, 20 and 77. ISBN 2-7236-1055-1
Becker, Charles. Vestiges historiques, trémoins matériels du passé clans les pays sereer Dakar. 1993., CNRS - ORS TO M
Gamble, David P. & Salmon, Linda K. with Njie, Alhaji Hassan. Gambian Studies Non. 17. People of The Gambia. I. The Wolof. With notes on the Serer and Lebou. San Francisco 1985
Leyti, Oumar Ndiaye. Le Djoloff et ses Bourba. Nouvelles Editions Africaines, 1981. ISBN 2-7236-0817-4
Ogot, Bethwell A. General history of Africa: Africa from the sixteenth to the eighteenth century. University of California Press, 1999, ISBN 0-520-06700-2, p 146.
Galvan, Dennis C. The State Must be Our Master of Fire. ISBN 978-0-520-23591-5
Oliver, Roland. The Cambridge history of Africa: From c. 1600 to c. 1790. Cambridge University Press, 1982. ISBN 0-521-20981-1, p484
Trimingham, John Spencer, "A history of Islam in West Africa", pp 174, 176 & 234, Oxford University Press, USA (1970)

Enllaces esternos

[1] ttp://www.jstor.org/pss/179671

[2] ttp://www.islamandafrica.com/ Islam and Africa - History

[3] ttp://www.africanholocaust.net/news_ah/language%20new%20reality.htm Language African Reality

[4] Ibn Khalikan, op. cit. vi, 14.

[5] Henry Gravrand. La Civilisation Sereer - Pangool. Publicáu por Les Nouvelles Editions Africaines du Senegal. 1990. Page 9, 20 and 77. ISBN 2-7236-1055-1

[6] Becker, Charles. Vestiges historiques, trémoins matériels du passé clans les pays sereer Dakar. 1993. , CNRS - ORS TO M

[7] Gamble, David P. & Salmon, Linda K. with Njie, Alhaji Hassan. Gambian Studies Non. 17. People of The Gambia. I. The Wolof. With notes on the Serer and Lebou. San Francisco 1985

[8] Becker, Charles. Vestiges historiques, trémoins matériels du passé clans les pays sereer. Dakar. 1993. CNRS - ORS TO M

[9] Oliver, Roland. The Cambridge history of Africa: From c. 1600 to c. 1790. Cambridge University Press, 1982. ISBN 0-521-20981-1, p484.

[10] Galvan, Dennis C. The State Must be Our Master of Fire. ISBN 978-0-520-23591-5

[11] ttps://books.google.com/books/about/Muslim_societies_in_African_history.html?id=jZEL3kdcQggC Sociedaes musulmanes na hestoria d'África

[12] Leyti, Oumar Ndiaye. -y Djoloff et ses Bourba. Nouvelles Editions Africaines, 1981. ISBN 2-7236-0817-4

[13] Ogot, Bethwell A. General history of Africa: Africa from the sixteenth to the eighteenth century. University of California Press, 1999, ISBN 0-520-06700-2, p 146 [1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]