[go: up one dir, main page]

Saltar al conteníu

Sanguinet

Coordenaes: 44°29′04″N 1°04′27″W / 44.4844°N 1.0742°O / 44.4844; -1.0742
De Wikipedia
Sanguinet
Alministración
PaísBandera de Francia Francia
Organización territorial Francia metropolitana
RexónBandera de Nueva Aquitania Nueva Aquitania
Departamentu Landes
Distritu distritu de Mont-de-Marsan
Cantón cantón de Parentis-en-Born
Tipu d'entidá comuña de Francia
Nome oficial Sanguinet (fr)[1]
Códigu postal 40460
Xeografía
Coordenaes 44°29′04″N 1°04′27″W / 44.4844°N 1.0742°O / 44.4844; -1.0742
Sanguinet alcuéntrase en Francia
Sanguinet
Sanguinet
Sanguinet (Francia)
Superficie 81.43 km²
Altitú 62 m, 20 m[2] y 45 m[2]
Llenda con Gujan-Mestras, Lugos, Salles, Le Teich, La Teste-de-Buch, Biscarrosse, Mios, Ychoux y Parentis-en-Born
Demografía
Población 4582 hab. (1r xineru 2021)
- 2045 homes (2017)

- 2140 muyeres (2017)
Porcentaxe 100% de cantón de Parentis-en-Born
Densidá 56,27 hab/km²
Más información
Llocalidaes hermaniaes Neyland
ville-sanguinet.fr
Cambiar los datos en Wikidata

Sanguinet ye una comuna del suroeste de Francia, miembru de la Comunidá de Conceyos de los Grandes Llagos, asitiáu nel cantón de Parentis-en-Born del departamentu de Les Landes (rexón Nouvelle-Aquitaine). Pertenez al Pays de Born. Los sos habitantes son conocíos como Sanguinetois [sɑ̃ɡintwa]. El Conceyu de Sanguinet, ta hermaniáu col asturianu de Ribeseya.

Xeografía

[editar | editar la fonte]

Allugamientu

[editar | editar la fonte]

El Conceyu asítiase nel Pays de Born, al norte de Les Landes. Llenda al norte y l'este col departamentu de La Gironde, al oeste cola mar cantábrica, y al sur colos conceyos de Biscarrosse y Parentis en Born tamién de Les Landes

Conceyos llendantes

[editar | editar la fonte]

Hidrografía

[editar | editar la fonte]

El conceyu ta atravesáu pol ríu Gourgue del que'l cursu ta nel orixe del llagu de Cazaux-Sanguinet. Esti antiguu ríu costeru que desembocaba direutamente  nel oceanu atlánticu, vio que la so desembocadura cegábase col pasu de los sieglos pola mor de la formación de dunes, creando asina el llagu más grande de los de Les Landes, asitiáu entre 20 y 21 metros penriba del nivel de la mar. Esta xubida del nivel de l'agua anubrió dellos pueblos y con ellos abondos oxetos como delles piragües antigües (recuperáronse 39). Toos estos oxetos son oxetu d'estudiu del CRESS (Centre de recherches et d'études sublacustres de Sanguinet) y formen parte de la esposición del Muséu arqueolóxicu municipal.

Toponimia

[editar | editar la fonte]

Citáu de mano, enantes de quedar somorguiáu nel llagu, baxo la forma de Losa o Louse, reconstruyíu'l pueblu un pocu más al sur, baxo'l nuevu nome de Sanguineto en 1296 y n'occitanu Sanguinède en 1305.

Magar una cita pantástica Senct-Guinet en 1478, esti nome vien del gascón sanguin que significa "blima" , col sufixu en -et(a) qu'indica un colleutivu vexetal. Ye un sitiu enllenu de blimes.

Sanguinet ye la cuarta villa asitiada, a lo llargo del tiempu, más o menos, nel mesmu sitiu. Poblada hai muncho tiempu por una centena de villanos. La primera villa llantóse cerca del llagu, al llau del pequeñu ríu Gourgue: quedó somorguiada pola xubida de les agües, na dómina romana, d'aquella apaez col nome de Losa. D'aquella, formaba parte del Bogensis Pagus con Cazaux y la Teste de Buch.

Dende'l sieglu XI Sanguinet ye una etapa del Camín de Santiagu, na vía llitoral.

Hai tiempu foi rural y pastoral, la economía llocal aprovechó'l crecimientu de la silvicultura. Güei ta enforma marcada pol sector terciariu, turismu y servicios, nos que s'encadarma la mayor parte del trabayu.

Política y alministración

[editar | editar la fonte]

Tendencies polítiques y resultaos

[editar | editar la fonte]

Reseña: por decretu del Conseyu de Ministros de 1890, el Conceyu de Sanguinet se dilí, el decretu constata que'l Conseyu Municipal ta xebráu en dos partes engarriaes y numéricamente iguales, dengún de los asuntos sometíos a esti Conseyu puede llegar a bon puertu. (ref. "Le Temps" 2 d'abril de 1890)

Llista d'alcaldes

[editar | editar la fonte]

Demografía

[editar | editar la fonte]

La evolución del númberu d'habitantes conozse per aciu de los censos de población fechos nel conceyu dende 1793. Dende 2006, el INSEE asoleya la población llegal de los conceyos. El censu, anguaño ta sofitáu por una esbilla d'información anual, qu'abarca tolos territorios municipales per periodos de cinco años. Pa los conceyos de menos de 10 000 habitantes, faise una encuesta del censu que recae enriba de tola población cada cinco años, les poblaciones llegales de los años intermedios faense con estimaciones por interpolación o extrapolación.[4] Pal conceyu de Sanguinet, el primer censu exhaustivu del nuevu dispositivu, fízose nel añu 2007. En 2015, el conceyu tenía 3 834 habitantes,[Nota 1] que medraba un 17,68 % con respeutu a 2010 (Les Landes : +4,92 %, Francia: +2,44 %).

Evolución demográfica de Sanguinet
1962196819751982199019992006200720082009201020112012201320142015
1130133413641368169519822895302630923133325833813504360536553834
Pa los censos de 1962 a 1999 la población llegal correspuende a la población ensin duplicidaes
(Fonte: INSEE [Consultar])

Sitios y monumentos

[editar | editar la fonte]
  • Torre d'agua del centru históricu, puesta en serviciu en 1953 y valtada n'ochobre de 2015. Esta torre ya'l so pozu d'alimentación construyéranse con un llavaderu. Na so quilma, púnxose un puestu de vixilancia, p'asegurar la supervisión nel branu del peligru de fueu del macizu forestal. Construyóse una rede d'agua potable pa sirvir dende la torre a los habitantes del centru de la villa. Esti equipamientu d'unos 40 m d'altor, quedó desactiváu pa sirvir agua potable darréu de la construcción de la torre d'agua de L'Aiguille pero siguió siendo un puestu de vixilancia (hasta entamos del añu 2000) y pal riegu de los espacios verdes del conceyu. Tamién sirvió un tiempu de pegoyu pa les antenes de telefonía móvil de dos operadores enantes de quitales por precaución. Enriba de la torre, una sirena permitía enantes de qu'aportaren los preseos de comunicación móviles avisar a los bomberos voluntarios de los siniestros. Esti turullu, darréu de la so rehabilitación instalóse sobre la nueva escuela de primaria como mediu d'alerta a la población.
  • Ilesia de Saint Sauver de Sanguinet: ilesia construyida n'estilu neorrománicu entre 1853 y 1856 polos arquiteutos Jules Sibien y Layrolle y el contratista Ferran. Pa la construcción d'esta ilesia nueva cuando la vieya taba esbarrumbando, el conceyu beneficióse d'un concursu del Conseyu Xeneral de Les Landes de 5 000 fr. Como datu, les obres de la ilesia de Peyrehorade, contruyida pela mesma dómina, costaron unos 80 000 fr. El so campanariu sufrió muncho na boriada de 2009, la parte cimera de la so flecha de piedra tuvo que reconstruyise poniendo otra vuelta un pitu na veleta.
  • Muséu arqueolóxicu municipal de Sanguinet:  
  • Les trés fontes santes ( hount sant en gascón)[5] del camín de la Gourgue.[6]
  • Villa del Llagu: Una de les primeres residencies de branu de Sanguinet, propiedá en 1928 (cita del "Annuaire des châteaux et des villégiatures") del conde Léonard de Mezamat de Lisle (1874-1948) y de la condesa Antonie, nacida Arnoulx de Pirey (1881-1950), que vivíen nel castiellu de Maisières en Maisières-Notre-Dame nel Doubs. El conde (familía de Castelsarrazin - oficial de caballería) tenía una corte de caballos de carrera y corría colos sos caballos n'abril nel hipódromu del Becquet (1904-1912 referencies "l'Avenir d'Arcachon").
  • Hachu llabráu en silex descubiertu en Sanguinet nuna cata y que ta nel muséu de Burdeos dende 1899. Ferramienta robenhausina (ye dicir de la dómina neolítica alrodiu de 2000 años E.C.)

El Camín de Santiago

[editar | editar la fonte]

Sanguinet ye una escala de la Vía de Soulac o Camín de los ingleses del Camín de Santiago. Esta vía va dende Soulac-sur-Mer a Irun, onde enllaza col Camín de la Costa, o puede siguise per Vitoria pa enllazar en Burgos col Camín Francés

Efemérides

[editar | editar la fonte]
  • El  11 Frimariu del añu 10 (2 d'avientu de 1801) un furacán arrasa'l conceyu de Sanguinet. 54 caseríes espardíe pela rodala balten, los animales soterraos polos escombrios. Dengún muertu hebo que llamentar, pero baltaron ya inundaron abondes cases.
  • Les epidemies d'enxinies de pechu tán presentes en Sanguinet de 1853 a 1859, nesta dómina'l conceyu tenía un poco más de 1000 habitánts.
  • Entama a funcionar el serviciu postal diariu l'un d'ochobre de 1862, la Oficina de La Poste va crease en 1887.
  • El 16 de setiembre de 1884, aterriza'l dirixible Britannia (2 000 m³) pilotáu por sir C.S. Rolls. Ésti, participaba nuna carrera de globos organizada por l'Aeroclub belga. Que saliera de Bruxelles el domingu a les 17 h 43 m y qu'aportó el llunes a les 18 h 06 m a Sanguinet, darréu de percorrer 840 km.
  • Playa del Pabellón que Roland Lecavelé, conocíu por Roland Dorgelès (periodista y escritor francés, miembru de l'Académie Goncourt de 1929 a 1973) vía nes sos estancies en Arcachon nos años de 1920.

Personalidaes venceyaes al conceyu

[editar | editar la fonte]
  • Roger Labat, muertu na so deportación nel campu de concentración de Dachau el 26 de mayu de 1945. Antiguu xugador del Sanguinet Athlétic Club, nel so honor, el campu de rugby lleva'l so nome.
  • Jean Dupont (alcuñu Gaston), alcalde de Sanguinet, cabu del 2ᵘ reximientu del xeniu, muertu por Francia el 22 d'agostu de 1915 en Le Claon (Oeste de Verdun)..
  • Jackie Michel, antiguu alcalde de la villa y fundador de la Feria del llagu en 1946 que ye la fiesta anual de Sanguinet.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Notes y referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Población municipal llegal en vigor a 1 de xineru de 2018, de fecha 2015, definida nes llendes territoriales en vigor el 1 de xineru de 2017, fecha de referencia estadística : 1 de xineru de 2015.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «code officiel géographique». Consultáu'l 6 xineru 2019.
  2. 2,0 2,1 Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«répertoire géographique des communes». Institut national de l'information géographique et forestière (2015).
  3. Planu IGN en Géoportail
  4. «L'organisation du recensement» (francés). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-10-08. Consultáu'l 10/06/2018., nel sitiu web del Insee.
  5. La France pittoresque (ed.): «Chiffons au bord de sources ou sur les buissons et so dans la main des morts» (francés) (10 d'agostu de 2015). Consultáu'l 29 de setiembre de 2015.
  6. Office du tourisme de Sanguinet (ed.): «La Gourgue à Sanguinet : d'un milieu aquatique à un milieu forestier.» (francés). Consultáu'l 10/06/2018.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Etapa precedente
Le Teich
Pelegrinaxe a Santiagu

Vía de Soulac
Etapa siguiente
Biscarrosse