Julio César Tello

Julio César Tello
diputáu de Perú 29 avientu 1919 - 25 agostu 1946 direutor Museo de Arqueología y Antropología, Perú (es) 21 ochobre 1919 - diputáu de Perú 12 ochobre 1913 - 9 avientu 1918
Vida
Nacimientu	Provincia de Huarochirí (es) , 11 d'abril de 1880[1]
Nacionalidá	Perú
Muerte	Lima, 3 de xunu de 1947 (67 años)
Estudios
Estudios	Universidá Nacional Mayor de San Marcos
Nivel d'estudios	maestría
Llingües falaes	castellanu[2]
Profesor de	Toribio Mejía Xesspe Rebeca Carrión Cachot
Oficiu	antropólogu, arqueólogu, políticu, médicu
Premios	ver Orde del Sol de Perú Orden de las Palmas Magisteriales  (1965) [3]
Creencies
Partíu políticu	Partido Nacional Democrático (es)

Julio César Tello Rojas (11 d'abril de 1880, Provincia de Huarochirí ^(es)  – 3 de xunu de 1947, Lima), foi un destacáu médicu y antropólogu peruanu. Ye consideráu'l padre de l'arqueoloxía peruana. Descubrió les cultures Chavín y Paracas ya impulsó y creó'l Muséu d'Arqueoloxía Peruana.

Fíu d'una modesta familia llabradora, Julio Cesar Tello Rojas nació na provincia limeña de Huarochirí. Los sos padres fueron Julián Tello García y María Asunción Rojas Erques. Dende pequeñu destacó por ser intelixente, por ello aseguráron-y ésitu na vida; moteyáron-y Sharuko (valiente). Los sos estudios primarios fízolos en Huarochirí y en 1893 treslladóse a Lima pa cursar secundaria nel colexu dirixíu por Pedro A. Labarthe, concluyéndola nel Colexu Nacional Nuesa Señora de Guadalupe.

En 1900 ingresó a la facultá de Medicina de la Universidá Nacional Mayor de San Marcos, au foi condiscípulu d'un fíu del pernomáu tradicionista don Ricardo Palma, polo que frecuentó la so casa, ganándose'l ciñu del vieyu escritor, que, na so condición de direutor de la Biblioteca Nacional de Perú, consiguió-y un puestu como conservador. Foi ellí onde-y nació a Tello la molición pola ciencia y la investigación, especialmente l'arqueoloxía y l'antropoloxía. El so acercamientu al mundu prehispánicu prodúxose a partir de la llectura d'un estudiu de les llingües indíxenes de Sebastián Barranca. En 1906 ufiertó la so primer conferencia en redol a unos cranios prehistóricos desenterraos en tumbes prehispániques de Yauyos. Pero primero de nada decidió rematar la so carrera y graduóse de bachiller en Medicina'l 16 de payares de 1908, cola so tesis «L'antigüedá de la sífilis nel Perú», un orixinal estudiu sobre dicha enfermedá.^[4] Finalmente recibióse como Médicu Ciruxanu en 1909.

• Arqueoloxía de Perú