[go: up one dir, main page]

Saltar al conteníu

Juan Vázquez de Mella

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Juan Vázquez de Mella
Diputáu nes Cortes

10 marzu 1904 - 10 xineru 1918
Distritu: Aoiz (es) Traducir, Pamplona, Uviéu
Diputáu nes Cortes

12 marzu 1893 - 16 marzu 1899
Distritu: Estella-Lizarra
Vida
Nacimientu Cangues d'Onís8 de xunu de 1861[1]
Nacionalidá España
Muerte paseo del Prado (es) Traducir[2]26 de febreru de 1928[1] (66 años)
Sepultura cementeriu de La Almudena
Estudios
Estudios Universidá de Santiago de Compostela
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu, escritorfilósofu
Llugares de trabayu Madrid
Miembru de Real Academia de Ciencies Morales y Polítiques
Real Academia Gallega
Real Academia Española
Creencies
Relixón catolicismu
Partíu políticu Comunión Tradicionalista (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Juan Vázquez de Mella y Fanjul (8 de xunu de 1861Cangues d'Onís – 26 de febreru de 1928paseo del Prado (es) Traducir) foi un políticu tradicionalista, escritor y filósofu asturianu, ideólogu del carlismu mientres la Restauración.[5] Ostentó'l títulu de Conde de Monterroso.[6]

Biografía

[editar | editar la fonte]
«El payu de la carta», en Gedeón, 1897.

Juan Vázquez de Mella y Fanjul nació nel conceyu asturianu de Cangues d'Onís el 8 de xunu de 1861, fíu de don Juan Vázquez de Mella y Varela, teniente coronel retiráu, natural de Boimorto, en La Coruña, y de doña Teresa Fanjul, natural de Cangues d'Onís.

Cuando'l pequeñu Juan apenes tenía seis años quedó güérfanu de padre. Realizó los sos estudios secundarios nel seminariu de Valdediós (1874-1877), que foi nel so día sede del seminariu menor de la Diócesis d'Uviéu y tamién colexu de segunda enseñanza.

Una vegada termináu'l bachilleratu, doña Teresa, viuda y con un únicu fíu, decidió treslladase a Boimorto y vivir xunto a otros familiares. Vázquez de Mella tenía dieciséis años y acordies cola familia decidió estudiar Derechu na Universidá de Santiago de Compostela. Yera un estudiante con una metodoloxía singular, pos nel casu de determinaes asignatures suplía, con más provechu, l'asistencia a clase coles llectures apasionaes que taramiaba nes biblioteques.

Remataos los sos estudios empecipia la so carrera periodística (1887-1890) nel periódicu tradicionalista El Pensamientu Galaicu de Santiago de Compostela. En 1888, cuando Llauder fundó El Correo Español en Madrid como órganu del carlismu, afitar na figura del nuevu periodista asturianu y presentar como A New Hope. Vázquez de Mella dirixiría esti diariu ente 1890 y 1897.

Navarra escoyer Cortes de la Restauración diputáu a Cortes a los ventinueve años y dende 1893 hasta 1919, descontaos los que funcionaron de 1900 a 1905 —nesti periodu tuvo parte emigráu en Portugal, parte retiráu en Filgueira, consagráu al estudiu—, perteneció Mella a tolos parllamentos representando a Aoiz, Estella, Uviéu[7] y Pamplona.

En 1906 abrazar con Ramón Nocedal en Tafalla, lo que selló la reconciliación ente carlistes y integristes.[8] Esi mesmu añu foi escoyíu académicu de la siella C na Real Academia Española pero nun tomó posesión.[9]

El so papel históricu foi, fundamentalmente, el de la renovación del carlismu, maltrecho dende'l fracasu de 1876. En Vázquez de Mella atoparon el soporte intelectual que recoyera, ordenara y sistematizara l'esvalixáu ideariu carlista pa entestalo nun cuerpu doctrinal traducíu en programa políticu; foi, en resume, el que dio calter «científicu» al carlismu. Pero'l so tradicionalismu ye alzáu a un esponente máximu so la influencia del pensamientu de Balmes, Donoso Cortés y otros pensadores, pero de manera esencial pola doctrina social de Lleón XIII.

Mitin de Vazquez de Mella en Barcelona (1907)

Primer Guerra Mundial y la cisma mellista

[editar | editar la fonte]

En 1914 ye escoyíu académicu numerario de la Real Academia de Ciencies Morales y Polítiques.[10]

Vázquez de Mella yera germanófilo, lo que lu condució a una sonada separación col pretendiente carlista Jaime de Borbón, que yera aliadófilo. Jaime de Borbón, qu'había estáu confináu polos austriacos nel so castiellu cercanu a Viena, publicó en 1919 un manifiestu empobináu a los tradicionalistes españoles desautorizando a los qu'hubieren exteriorizado los sos sentimientos germanófilos. Vázquez de Mella sintióse atacáu por Don Jaime, lo que lu llevó a prescindir del pretendiente xunto con bona parte de la direición del jaimismo nel llamáu Partíu Católicu Tradicionalista, que celebró'l so primer actu públicu'l 11 d'agostu de 1919 nel casino d'Archanda,[11] dende'l que defendía los grandes ideales que trescalaron tola so vida: tradición, catolicismu, patria y monarquía.

A Mella foi-y ufiertada una cartera ministerial en dos causes: una nes sos mocedaes, nos ensayos unionistes de Cánovas, y otra, a la fin de la so vida, nel Gobiernu nacional que presidiría Maura. En dambos casos refugó. El 29 de mayu de 1924 nel Teatru Real de Madrid pronunció'l so últimu discursu: «Divinidá de la Ilesia católica».

La so salú díbase sedando y a principios de 1925 sufrió la amputación d'una pierna. Dende entós apenes se movió del so pisu del Paséu del Prado. Unos meses antes del so fallecimientu publica una de les sos obres de más resonancia: Filosofía de la Eucaristía[12]. Según pallabres del autor «como un humilde tributu (…) al grandiosu Congresu Eucarísticu de Chicago» (1927). Morrió en Madrid el 26 de febreru de 1928.

Pensamientu

[editar | editar la fonte]

D'elocuente pallabra, portentosa memoria y brillosa capacidá pa la oratoria y la política, abrazó la causa del carlismu. Ta consideráu como unu de los más brillosos parllamentarios y oradores de la Historia d'España.

Bustu na Plaza de Vázquez de Mella, Madrid.
Bustu en Cangues d'Onís, realizáu pol escultor Gerardo Zaragoza.
Placa de cai nel distritu madrilanu de Ciudá Llinial

Gran conocedor de los avatares históricos del sieglu XIX, consideraba políticamente a la masonería como'l motor de les revoluciones. Presentó a les Cortes de Madrid un pidimientu solicitando que fuera declarada illegal, facciosa y traidora a la Patria, quitando de los emplegos públicos a los masones.[13] Participó nel Congresu antimasónico de Trento en 1896.[13]

Les idees centrales nel so pensamientu yeren la tradición, la monarquía, la unidá d'España al traviés del rexonalismu y del foralismo y la concepción orgánica de la sociedá onde se reclama la soberanía non pal Estáu sinón pa la sociedá al traviés de les sos organizaciones naturales: la familia, el conceyu, la rexón.

Partidariu d'un allugamientu germanófilo per parte d'España mientres la Primer Guerra Mundial, defendía que Francia y el Reinu Uníu yeren los enemigos tradicionales d'España.[14]

Homenaxes

[editar | editar la fonte]
  • La plaza de Platería de Martínez en Madrid (cercana a la cai de Güertes) tenía un monumentu con un bustu dedicáu a Vázquez de Mella hasta'l 27 de xunetu de 1999 nel que foi treslladáu a la plaza llamada col so nome.
  • Plaza de Vázquez de Mella nel distritu Centru de Madrid. El Conceyu de Madrid aprobó en 2015 el cambéu del nome de dicha plaza pa homenaxar al políticu y activista LGTB Pedro Zerolo.[15] El cambéu fixo efectivu'l 14 de mayu de 2016.
  • Calle Vázquez de Mella nel distritu Ciudá Llinial de Madrid.
  • La plaza Vázquez de Mella xunto a la Rambla Brasil en Barcelona, a unos 300 metros del Camp Nou.
  • El colexu públicu Vázquez de Mella en Pamplona.
  • Dende 1928, l'añu de la so muerte, hasta payares de 2016 tuvo una cai dedicada n'Alicante, cuando-y foi retirada por una incomprensible vinculación col franquismu.[16]
  • L'alamea Vázquez de Mella, en Lorca (Murcia). El Conceyu camudó la so denominación pola de Rafael Méndez, destacáu republicanu exiliáu en Méxicu.
  • Calle Vázquez de Mella na ciudá asturiana d'Uviéu *El

colexu públicu Vázquez de Mella en Madrid.

  • Calle Vázquez de Mella na población de Mislata, Valencia.

Les sos obres completes tán recoyíes nuna trentena de volumes.

  • Vázquez de Mella y Fanjul, Juan (1915). L'ideal d'España, los trés dogmes nacionales: discursu (en castellanu). Madrid: Impr. Alemán.
  • Fernández Peñaflor, Miguel: Apuntes pa una biografía. N'Obres completes del Excelentísimo Señor Don Juan Vázquez de Mella y Fanjul. Volume Primero: Selección d'Elocuencia y Hestoria. Edición de la Xunta del Homenaxe a Mella. Madrid, 1932.
  • Vázquez de Mella y Fanjul, Juan (1932). Xunta del Homenaxe a Mella: Discurso parllamentarios II 'VII' (en castellanu). Barcelona: Editorial Voluntá - Casa Subirana.
  • Vázquez de Mella y Fanjul, Juan (1934). Xunta del Homenaxe a Mella: Tarrezas sociales II 'XXV' (en castellanu). Barcelona: Casa Subirana - S.Y.L.Y..
  • Vázquez de Mella y Fanjul, Juan (1935). Xunta del Homenaxe a Mella: Rexonalismu II 'XXVII' (en castellanu). Barcelona: Casa Subirana - S.Y.L.Y..
  • Vázquez de Mella, Juan (1928). Eugenio Subirana, Editor Pontificiu: Filosofía de la Eucaristía (en castellanu), páx. 172.

Antoloxíes

[editar | editar la fonte]
  • García y García de Castro, Rafael: Vázquez Mella. Les sos idees. La so persona. Editorial y Librería Prieto. Granada, 1940.
  • Vázquez de Mella, Juan (1940). Predicciones de Vázquez de Mella:Antoloxía del Verbu de la Tradición (en castellanu). Madrid: Institutu Editorial Reus.
  • (1953) Texto de doctrina política nº2: Vázquez Mella (en castellanu). Madrid: Direición Xeneral d'Información.Publicaciones españoles, páx. 239.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 Afirmao en: Diccionario biográfico español. Identificador DBE: 5007/juan-vazquez-de-mella-y-fanjul. Apaez como: Juan Vázquez de Mella y Fanjul. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Editorial: Real Academia de la Historia. Llingua de la obra o nome: castellanu. Data d'espublización: 2011.
  2. URL de la referencia: http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/1952/03/15/003.html. Data de consulta: 6 xunetu 2019.
  3. URL de la referencia: http://www.racmyp.es/academicos/lista_historica.cfm. Data de consulta: 10 febreru 2019.
  4. URL de la referencia: https://academia.gal/institucion/academicos/correspondentes.
  5. González Cueves, 2001, p. 119.
  6. Feu Parrondo, Francisco (1995). «Gran y mediana propiedá en Galicia en 1933 según el rexistru de la propiedá expropiable.». Anal de Xeografía de la Universidá Complutense (14):  p. 128. http://www.falamedesansadurnino.org/media/32794-32810-1-PB.PDF. 
  7. «Vázquez de Mella y Fanjul, Juan. 48. Eleiciones 9.4.1916». Congresu de los Diputaos.
  8. Soler, Cayetano (1907) tiempu+l'Integrismu%22 La Solidaridá catalana y la conciencia católica. Imprenta de Fidel Xiró, páx. 30.
  9. «Real Academia Española». Académicos de númberu.
  10. «Real Academia de Ciencies Morales y Polítiques». Académicos numerarios. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-12-26.
  11. Ferrer Dalmau, Melchor (1960) Historia del Tradicionalismu Español. Tomu XXIX. Sevilla: Editorial Católica Española, páx. 118.
  12. Vázquez de Mella, 1928.
  13. 13,0 13,1 El Congresu Antimasónico de Trento de 1896, por José María de Domingo-Arnau y Rovira
  14. Carr y Carr, 1981, p. 480.
  15. «La plaza de Vázquez de Mella va llamase Pedro Zerolo». ABC (22 de xunetu de 2015).
  16. «El tripartitu d'Alicante quita del caleyeru personaxes como Calvo Sotelo o Vázquez de Mella». ABC. 15 de payares de 2016. https://www.abc.es/espana/comunidad-valenciana/abci-tripartitu-alicante-quita-caleyeru-personaxes-como-calvu-sotelo-o-vazquez-esmornia-201611151802_noticia.html. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.