Clotariu I

Clotariu I
rey de los francos (es)
Vida
Nacimientu	valor desconocíu y Soissons, 498
Nacionalidá	Reinu de los francos
Muerte	valor desconocíu y Soissons[1], 29 de payares de 561[1] (62/63 años)
Sepultura	Soissons
Familia
Padre	Clodoveo I
Madre	Clotilde
Casáu con	Gondioque de Burgundia [1] Chunsene (es) [2] Arnegonda [2] Ingonda [2] Vuldetrada de Lombardía [2] Radegunda (538 (Gregorianu) – )[3]
Fíos/es	Cariberto I (es) [4] Gontrán I (es) [5] Sigeberto I (es) [6] Chlothsind (es) [7] Chilperico I (es) [8] Chram (es) [9] Gondobald[10] Bilichilde (es) Chlotsuinda (?) (en) [11]
Hermanos/es	Clodomiru[12] Childeberto I (es) [13] Teodorico I de Austrasia (es) [14] Ingomer[15] Clotilde (es) [1]
Pueblu	Dinastía merovinxa
Oficiu	monarca

Clotariu I (497-29 de payares del 561), llamáu el Vieyu (en francés: le Vieux), foi un monarca del reinu de los francos, fíu menor de Clodovéu y de Clotilde. Foi rei de Neustria (511-561), d'Orleans (532-561), de Borgoña, compartíu col so hermanu Childebertu (534-558), d'Austrasia (555-561) y de París y de Borgoña (558-561).

Nel repartu del Regnum Francorum, a la muerte del so padre nel 511, Clotariu heredó la Neustria. Casó con Ingonda nel 517.

A la muerte del so hermanu Clodomiru (524), Clotariu cásase cola so vilba, Gondioque, pero nin siquier d'esta miente llogró'l territoriu del so hermanu difuntu, yá que la llei sálica impunxo la partición del reinu ente los fíos de Clodomiru. Pa evitalo, Clotariu alióse con Childebertu pa entamar l'asesinatu de los sos mozos herederos (532). De los trés hermanos, dos foron asesinaos, y el postreru (Clodoaldu) arrenunció al so parte y escoyó la vida monástica. Asina, Clotariu y Childebertu, pudieron partise llibremente'l territoriu del so hermanu. Sixebertu I, el so fíu, heredó'l reinu.

Nel añu 531, cásase con Radegunda, quien prefirió retirase a un conventu en cuenta de convivir al so llau, fundando en Poitiers l'abadía de la Santa Cruz, la primer abadía femenina d'Europa. Foi canonizada como Santa Radegunda. Clotariu volvió casase nel 532 con Ingonda y depués cola so hermana Arnegonda.

La muerte de Teodebaldu (nietu de Teodoricu, el so hermanu difuntu) nel 555, y la de Childebertu (ensin descendencia) nel 558, dexaron a Clotariu reunificar el Regnum Francorum del so padre.

Entá volvió contraer un nuevu matrimoniu con Chunsina, y depués con Vulderade (555) viuda de Teodebaldu, rei d'Austrasia.

El so reináu tuvo marcáu por numberoses campañes militares, ente les que cabo destacar la guerra contra los burgundios (523-526); la campaña de Turinxa (530); la invasión de Borgoña (534), en compañía del so hermanu Childebertu (onde se partieron la corona); o la tentativa fallida de la invasión d'España (542), con Childebertu,anque fueron refugaos en Zaragoza.

A finales del so reináu tuvo problemes col so fíu Cramne, que se remontó contra él en numberoses ocasiones. Siguió a Cramne hasta Inglaterra, onde s'abellugara, y Clotariu zarrólos a él y a la so muyer y fíos nuna granxa y prendió-y fueu. Apavoriáu pol reconcomiu, foi a Tours a implorar perdón sobre la tumba de Martín de Tours. Morrió pocu dempués, en Compiègne, el 29 de payares.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Clotariu I.