Carles Puyol

Carles Puyol
Vida
Nacimientu	La Pobla de Segur, 13 d'abril de 1978[1] (46 años)
Nacionalidá	España
Familia
Casáu con	Vanessa Lorenzo
Pareyes	Vanessa Lorenzo
Estudios
Llingües falaes	castellanu catalán
Oficiu
Oficiu	futbolista
Trayeutoria   Equipu 1999–2014 Futbol Club Barcelona 392 (12) 1997–2000 Fútbol Club Barcelona Atlètic (es) 89 (6) 1996–1997 Fútbol Club Barcelona "C" (es)   Seleición nacional 2001–2013   seleición masculina de fútbol de Cataluña 6 (0) 2000–2013   seleición masculina de fútbol d'España 100 (3) 2000–2000   seleición masculina de fútbol sub-21 d'España 4 (0) 2000–2000   seleición masculina de fútbol sub-23 d'España 5 (0) 1995–1995   seleición masculina de fútbol sub-18 d'España 3 (0)
Participante Xuegos Olímpicos de Sydney 2000 Copa Mundial de Fútbol de 2010 Copa Mundial de Fútbol de 2006 Copa Mundial de Fútbol de 2002 Copa FIFA Confederaciones 2009 Eurocopa 2004 Eurocopa 2008
Posición o especialidá	defensa central
Pesu	78 kg
Altor	178 cm
Premios	ver Medaya d'Oru de la Real Orde del Méritu Deportivu
IMDb	nm2269405
carles5puyol.com

Carles Puyol i Saforcada (13 d'abril de 1978, La Pobla de Segur), conocíu futbolísticamente como Puyol, ye un ex-futbolista español. Xugaba na posición de defensa central y el so únicu equipu mientres la so carrera foi'l F. C. Barcelona, de la Primer División d'España, del que foi capitán dende la temporada 2004/05. Amás trabayó como parte del Área de Direición Deportiva de Fútbol del F. C. Barcelona, cargu al cual arrenunció'l 5 de xineru de 2015.^[2][3]

Foi internacional absolutu cola seleición española ente 2000 y 2013, sumando un total de 100 internacionalidades. Con ella proclamóse campeón d'Europa en 2008 y campeón del Mundu en 2010.

Puyol empecipió la so carrera profesional integrando les files del F.C. Barcelona B, onde llogró apostar más de 80 partíos. Na temporada 1999-00 fixo'l so debú oficial nel primer equipu, de la mano del entós entrenador, el neerlandés Louis van Gaal. Nesa mesma temporada llogró apostar 37 partíos y al añu siguiente recibió'l Premiu Don Balón al meyor xugador revelación. Consiguió'l so primer títulu oficial na temporada 2004-05, al consagrase campeón de La Lliga y en 2006 llogró'l so primer títulu de clubes a nivel internacional, al ganar la Lliga de Campeones de la UEFA. Como internacional, fixo'l so debú oficial cola seleición de fútbol d'España en 2000, nun alcuentru qu'apostó ante la seleición de fútbol de los Países Baxos. Ye'l segundu futbolista na historia del F.C. Barcelona con mayor cantidá de partíos apostaos en toles competiciones,^[4] con más de 550 alcuentros oficiales, y el séptimu xugador na historia de la seleición española con mayor cantidá de partíos apostaos, con un total de 100. Coles mesmes, participó en trés Copes Mundiales (Corea y Xapón 2002, Alemaña 2006 y Sudáfrica 2010), una Copa FIFA Confederaciones (Sudáfrica 2009), dos Eurocopes (Polonia-Ucraína y Austria-Suiza 2008) y los Xuegos Olímpicos de Sydney 2000.

Ente les sos distinciones más reconocíes destaca'l ser escoyíu como meyor defensa de la Lliga de Campeones de la UEFA en 2006 y ser escoyíu en seis causes nel equipu del añu de la UEFA (2002, 2005, 2006, 2008, 2009 y 2010).^[5] El 18 de xineru de 2012 los editores de la UEFA decidieron iguar el so propiu once ideal llamáu "L'equipu de los Equipos del Añu" y Puyol foi unu de los once integrantes, distinción que lu reconoz como unu de los meyores futbolistes europeos de los últimos años.^[6] Tamién foi incluyíu nel Equipu del añu de la FIFA/FIFPro World XI en trés causes: 2007, 2008 y 2010.^[7] Foi escoyíu polos diarios The Sun (Reinu Xuníu) y Don Balón (España) como unu de los cuatro meyores defenses de la década en 2009 y 2010 respeutivamente.^[8] La FIFA escoyer en trés causes pa formar parte del so equipu ideal tres la Eurocopa de 2008,^[9] la Copa Confederaciones de 2009^[10] y la Copa Mundial de la FIFA 2010.^[11] En 2011 foi gallardoniáu cola Medaya d'Oru de la Real Orde del Méritu Deportivu, máxima distinción individual del deporte dada n'España.^[12]

En 2009, Puyol convertir nel primer capitán na historia del Futbol Club Barcelona en llevantar seis copes nun mesmu añu (Lliga Española, Copa del Rei, Supercopa d'España, Lliga de Campeones de la UEFA, Supercopa d'Europa y Copa Mundial de Clubes de la FIFA). Anguaño, Puyol ganó 21 títulos col so club y 2 títulos internacionales cola Seleición de fútbol d'España: la Eurocopa en 2008 y la Copa Mundial de Fútbol de 2010.

Por toos estos llogros col so club, cola selección española y poles sos distinciones llograes, Puyol ye consideráu pola prensa y por diversos entes deportivos como unu de los meyores defenses centrales de la historia.^{[13][14][15][16][17]} Asina mesmu, la FIFA considerar como unu de los meyores defenses del mundu.^[18] Nuna entrevista realizada pol diariu español As al ex xugador italianu Franco Baresi (consideráu como unu de los más grandes defenses na historia),^[19] este definió a Puyol como un xugador d'élite y dixo que ye unu de los meyores del mundu.^[16]

Desenvolvió la so carrera profesional nel F. C. Barcelona, al que llegó na temporada 1995-1996, pa integrase nes sos categoríes inferiores. Puyol empecipió la so carrera profesional integrando les files del F.C. Barcelona B, onde llogró apostar más de 80 partíos.

Na temporada 1999-00 fixo'l so debú oficial nel primer equipu, de la mano del entós entrenador, el neerlandés Louis van Gaal, el 2 d'ochobre de 1999, en partíu de Lliga ante'l Real Valladolid apostáu nel estadiu Zorrilla.^[20] Nesa mesma temporada llogró apostar 37 partíos y al añu siguiente recibió'l Premiu Xugador Revelación de la Lliga.

L'entrenador Louis van Gaal empezó asitiando a Puyol mientres dos temporaes como llateral derechu. Nesa posición aína consolidóse, destacando como un gran marcador que siempres s'ocupaba de marcar a los meyores delanteros del conxuntu rival. La so polivalencia dexó-y ocupar distintes posiciones, en función de les necesidaes del equipu. Finalmente consolidóse como defensa central, posición en que s'afitó definitivamente.

En 2003, l'entós presidente barcelonista Joan Gaspart robló-y una ampliación de contratu col conxuntu catalán hasta'l 30 de xunu de 2007, que lo convirtió n'unu de los xugadores meyor pagaos de la plantía, con una clausa de rescisión de 180 millones d'euros.

Primero que empezara la temporada 2004-05, Puyol ye nomáu capitán del equipu, siendo escoyíu polos sos compañeru cola aprobación de Frank Rijkaard, asocediendo asina a Luis Enrique y Philip Cocu, quien dexaron el club la temporada anterior.

Consiguió'l so primer títulu oficial el 14 de mayu de 2005, al consagrase campeón de La Lliga 2004/2005, y en 2006 llogró'l so primer títulu de clubes a nivel internacional, al ganar la Lliga de Campeones de la UEFA, siendo escoyíu'l meyor defensa de la Lliga de Campeones.

El 3 de payares de 2006 morrió'l so padre, Josep Puyol, a los 56 años, nun accidente llaboral nel conceyu de Sarroca de Bellera, a 15 km de La Pobla de Segur. El xugador tenía na so figura paterna un exemplu de sacrificiu y trabayu, como esplicaba na so biografía El mio partíu, antes del sucesu, y el golpe moral pa Carles foi bien duru.

Carles sufrió una mancadura de rodía cuando rematara la temporada. Tuvo de baxa menos de tres meses y llegó xusto al empiezu de la temporada 2007-2008, perdiéndose solamente un mes de xuegu. El 6 d'abril de 2008 Carles Puyol, nel partíu qu'enfrentaba al FC Barcelona contra'l Getafe, llogra robar 22 balones, batiendo asina'l récor de la historia de la Lliga, y superando l'anterior récor de 20 balones recuperaos que tenía Sergio Ramos. El 27 d'ochobre de 2008 FIFPro incluyó a Carles Puyol dientro del so once ideal del añu.^[21]

En 2009 consigue un triplete históricu col FC Barcelona: campeón de la Lliga española, campeón de la Copa del Rei (en Valencia contra'l Athletic de Bilbao) y campeón de la Lliga de Campeones de la UEFA (en Roma contra'l Manchester United). Meses más tarde, consigue tamién el sextete: Copa del Rei, Lliga Española, Lliga de Campeones de la UEFA, Supercopa d'España, Supercopa d'Europa y Mundial de Clubes, formando parte del primer equipu en consiguilo.

En 2010 revalidaría'l títulu de campeón de Lliga y llegaría a semifinales de la Lliga de Campeones de la UEFA, onde sería posáu pol Inter nuna eliminatoria na que nun pudo apostar una vegada más la vuelta (esta vegada nel Camp Nou). A entamos d'esta mesma temporada anovaría hasta'l 2012 cola posibilidá de siguir un añu más o de rescindir el contratu voluntariamente, dependiendo de la participación nel equipu.

Nel 2011 consiguió per tercer vegada consecutiva ser campeón de la Lliga col F. C. Barcelona y tamién ganó la Champions League per tercer vegada, venciendo 3 por 1 al Manchester United na final xugada nel estadiu de Wembley.

En 2012 sufre una mancadura na rodía que-y torga participar na final de la Copa del Rei ante'l Athletic de Bilbao, qu'acabaría con victoria por 3 a 0 a favor del F.C. Barcelona, siendo este l'últimu títulu de «La Era Guardiola». Amás piérdese la Eurocopa de 2012 cola seleición española.

En xineru de 2013 robló una renovación col F.C. Barcelona hasta'l 30 de xunu del 2016, amás d'afirmar el so deséu de retirase a los 40 años.^[22] Sicasí, el 4 de marzu del 2014, anuncia nuna rueda de prensa que va rescindir el so contratu pa dexar el club a final de temporada por cuenta de les mancadures.^[23]

El 4 de marzu del 2014, anuncia que dexa'l Barça a la fin de temporada. El capitán azulgrana facer públicu nuna comparecencia qu'ufiertó na Ciutat Esportiva Joan Gamper. El capitán tuvo acompañáu d'Andoni Zubizarreta, direutor deportivu del Barça, el so amigu Iván de la Peña, el so representante Ramon Sostres, el fisioterapeuta Juanjo Brau, el doctor Ricard Pruna y los sos compañeros Pinto, Bartra, Tello, Montoya, Afellay, Adriano y Oier. Puyol dexó'l club de la so vida'l 30 de xunu, dempués de 19 años na entidá y tres 15 temporaes nel primer equipu. Na so trayeutoria como azulgrana, el central de La Pobla de Segur consiguió 21 títulos, a los que se-y debe sumar los dos trofeos que ganó cola seleición española. El 29 de mayu de 2014 Carles Puyol, acompañáu pola so noviu Vanesa Lorenzo, Iván de la Peña y Juan Carlos Unzué, presentó en Barcelona nos cines Cinesa Diagonal el documental sobre la so vida "Puyol, más qu'un capitán".^[24] Sicasí, magar retirase como xugador, siguió venceyáu al club -al ser nomáu axuntu de la direición deportiva- hasta que'l 5 de xineru de 2015 dimitió del so cargu.^[2][3]

Debutó na seleición española absoluta de la mano del seleccionador José Antonio Camacho, el 15 de payares de 2000, nel Estadiu de La Cartuxa de Sevilla, en partíu amistosu ante Seleición de fútbol de los Países Baxos, nel mesmu partíu nel que fixo'l so debú Xavi Hernández. El 6 de febreru de 2013, y lluciendo el brazalete de capitán, algamó les 100 internacionalidades, nel partíu frente a Uruguái apostáu en Doḥa, Qatar.^[25][26]

Coles categoríes inferiores, apostó siete alcuentros en categoríes sub-18 y sub-21, amás d'apostar cola seleición olímpica los Xuegos Olímpicos de Sydney 2000, con Iñaki Sáez como seleccionador, nos qu'España llogró la medaya de plata, n'empatando 2-2 na final y perder na tanda de penaltis frente a Camerún.

Puyol participó cola Seleición absoluta, en trés Copes Mundiales (Corea y Xapón 2002, Alemaña 2006 y Sudáfrica 2010), una Copa FIFA Confederaciones (Sudáfrica 2009) y dos Eurocopes (Portugal 2004 y Austria y Suiza 2008).

El so primer gran campeonatu de seleiciones foi la Copa del Mundu de Corea y Xapón de 2002, na qu'apostó cuatro partíos y na qu'España foi esaniciada por Corea del Sur nos cuartos de final, nun partíu marcáu por un polémicu arbitraxe.

La Eurocopa 2004, foi la so primer participación nesti tornéu continental, nel que con Iñaki Sáez como seleccionador, España cayó esaniciada na primer fase.

Nel Mundial d'Alemaña 2006, la so segunda participación mundialista, formó como titular xunto a Pablo Ibáñez na exa de la defensa, nos cuatro partíos apostaos pol combináu nacional. Tres una sensacional fase de grupos, con un partíu inaugural frente a Ucraína que concluyó 4-0 y nel que Puyol realizó una de les xugaes más espectaculares de la so carrera, que remató con una brillosa asistencia de gol a Fernando Torres, España quedó esaniciada n'octavos de final ante Francia, qu'a lo postrero concluyó subcampeona del mundu.

La Eurocopa 2008, constituyó'l primer gran ésitu d'esta xeneración del fútbol español, al proclamase campeones d'Europa'l 29 de xunu de 2008 nel Estadiu Ernst Happel de Viena. Puyol apostó tolos alcuentros de dicha Eurocopa, a esceición del postreru partíu de la fase de grupos contra Grecia, tando la seleición yá clasificada. Foi escoyíu unu de los 23 integrantes del equipu ideal del tornéu pola UEFA.^[27]

En 2010, Puyol formó parte de la seleición española que se proclamó campeona del Mundu'l 11 de xunetu de 2010 en Johannesburgu. El central apostó tolos partíos y minutos de la competición, formando nel centru de la zaga al pie del so compañeru nel FC Barcelona Gerard Piqué. Nes semifinales del 7 de xunetu de 2010 marcó un históricu gol de cabeza ante Alemaña, dempués d'un saque d'esquina de Xavi Hernández, que daría'l pase a España a la final de la Copa del Mundu, na que s'impunxeron por 1-0 a Países Baxos.^[28]

El 1 d'agostu de 2010 anunció la so continuidá na seleición española, col enfotu de apostar la Eurocopa 2012 de Polonia y Ucraína.^[29] Finalmente, la so participación en dicha Eurocopa veríase atayada por causa de una mancadura na so rodía derecha.^[30]

Copa !width="200"|Sede	Resultáu
Xuegos Olímpicos 2000	Australia	Medaya de plata
Copa Mundial de Fútbol de 2002	Corea del Sur y  Xapón	Cuartos de final
Eurocopa 2004	Portugal	Primer fase
Copa Mundial de Fútbol de 2006	Alemaña	Octavos de final
Eurocopa 2008	Austria y  Suiza	Campeón
Copa FIFA Confederaciones 2009	Sudáfrica	3ᵉʳ puestu
Copa Mundial de Fútbol de 2010	Sudáfrica	Campeón

#	Fecha	Competición	Estadiu	Rival	Gol	Resultáu
1	17 d'abril de 2002	Amistosu	Windsor Park, Irlanda	Irlanda del Norte	4-0	5-0
2	11 d'ochobre de 2008	Clasificación del Mundial de 2010	A. Le Coq Arena, Estonia	Estonia	0-3	0-3
3	7 de xunetu de 2010	Copa Mundial de Fútbol de 2010	Moses Mabhida, Sudáfrica	Alemaña	1-0	1-0

Carles Puyol tamién apostó partíos cola seleición de fútbol de Cataluña. El so debú como xugador de la seleición de fútbol de Cataluña tuvo llugar el 22 d'avientu del 2001, nun partíu amistosu xugáu nel Camp Nou (Barcelona) ante la seleición de Chile con una victoria del equipu catalán por 1-0.

Puyol vistió otra vegada la camiseta de la seleición catalana'l 22 d'avientu del 2009, cuando xugó de nuevu un partíu amistosu pero frente a la seleición de fútbol d'Arxentina. Carles Puyol foi sustituyíu nel minutu 62.

El penúltimu partíu apostáu por Carles Puyol foi nel enfrentamientu de Cataluña contra Hondures el 28 d'avientu de 2010, nel estadiu Olímpicu Lluís Companys, Barcelona, España. El partíu terminó 4:0 a favor de la seleición catalana. Puyol sufrió una mancadura y foi sustituyíu nel minutu 64 por Marc Bartra.^[31]

Puyol xugó'l so postreru partíu vistiendo la camiseta catalana'l 2 de xineru de 2013 ante la seleición de Nixeria. El marcador terminaría 1-1. El xugador español empezó'l partíu y foi reemplazáu nel minutu 45 pol so compatriota Marc Bartra.

Nᵘ	Fecha	Estadiu	Oponente	Marcador	Competición
1	28 d'avientu de 2001	Camp Nou, Barcelona	Chile	1–0	Amistosu[32]
2	29 d'avientu de 2007	San Mamés, Bilbao	Euskadi	1–1	Amistosu[33]
3	28 d'avientu de 2008	Camp Nou, Barcelona	Colombia	2–1	Amistosu[34]
4	22 d'avientu de 2009	Camp Nou, Barcelona	Arxentina	1–0	Amistosu[35]
5	28 d'avientu de 2010	Olímpicu Lluís Companys, Barcelona	Hondures	4–0	Amistosu[36]
6	2 de xineru de 2013	Cornellà-El Prat, Barcelona	Nixeria	1–1	Amistosu[37]

Carles Puyol foi consideráu pola FIFA como unu de los meyores defensores del mundu por cuenta de les sos notables carauterístiques como defensa central. La FIFA afirma que ye «famosu por el so estilu expeditivo y la so precisión nel quite».^[18] Foi'l capitán del F.C. Barcelona y unu de los xugadores más esperimentaos de la plantía, xunto con Xavi Hernández.

Carles Puyol ye conocíu por ser un xugador intenso y comprometío na zaga defensiva. El médicu del club Ricard Pruna describe a Puyol como un xugador "sólidu, dinámicu y con bien bones reaiciones, amás de tener una fuercia esplosivo, ye un atleta escepcional".^[38] Miguel Ángel Nadal, un ex futbolista español que militó nes files del club nos años '90, algamó a xugar con Puyol mientres un curtiu periodu, a finales de 1999. Nunes declaraciones dixo: "Carlos xuega col maduror necesariu, tien un gran sentíu del allugamientu, y sobremanera, tien l'arguyu de llevar la camiseta del club".^[38]

Puyol tamién ye conocíu pol so lideralgu dientro del grupu y pola so ética de trabayu. Bien frecuentemente'l xugador sigue cola so rutina d'entrenamientu inda cuando la sesión terminó; tamién suel realizar entrenamientos nos díes llibres.^[39] Según los analistes deportivos de la cadena ESPN, Puyol ye un "xugador completu, apasionáu y comprometíu".^[13] Tamién lo describen como un xugador "resistente que combina una fuercia bruto y un bon sentíu de l'anticipación".^[13] La UEFA destacar como un "futbolista consolidáu, non yá pola so potencia física, sinón tamién pol so gran allugamientu dientro de los terrenes de xuegu, unu de los meyores defenses del continente".^[40]

Según les pallabres del ex futbolista italianu Franco Baresi, Puyol ye unu d'esi defensores que tienen "la capacidá de caltener la concentración mientres tou un partíu, ensin duldar nin despistase en nengún momentu, amás de la intensidá qu'imprimen en cada aición de xuegu".^[16]

Club	Temporada	Lliga		Copa		Europa		Otres		Total
		PX	G	PX	G	PX	G	PX	G	PX	G
F. C. Barcelona B  España	1996-1997[41]	1	1	-	-	-	-	-	-	1	1
	1997-1998[41]	36	1	-	-	-	-	-	-	36	1
	1998-1999[41]	38	2	-	-	-	-	-	-	38	2
	1999-2000[41]	8	0	-	-	-	-	-	-	8	0
	Total	83	4	-	-	-	-	-	-	83	4
F. C. Barcelona  España	1999-2000[41]	24	0	5	0	8	0	0	0	37	0
	2000-2001[41]	17	0	2	0	5	0	0	0	24	0
	2001-2002[41]	35	2	1	0	15	0	0	0	51	2
	2002-2003[41]	32	0	0	0	14	0	0	0	46	0
	2003-2004[41]	27	0	4	0	7	0	0	0	38	0
	2004-2005[41]	36	0	1	0	8	0	0	0	45	0
	2005-2006[41]	35	1	3	0	12	0	2[42]	0	52	1
	2006-2007[43]	35	1	7	0	8	1	5[42]	0	55	2
	2007-2008[44]	30	0	7	0	10	1	0	0	47	1
	2008-2009[45]	28	1	6	0	11*	0	0	0	45	1
	2009-2010[46]	32	1	2	0	9	0	5[42]	0	48	1
	2010-2011[47]	17	1	2	0	8	0	0	0	27	1
	2011-2012[48]	26	3	7	2	9	0	2	0	44	5
	2012-2013[49]	13	1	5	1	4	0	0	0	22	2
	2013-2014[50]	5	1	6	1	1	0	0	0	12	2
	Total	392	12	58	4	129	2	14	0	593	18
Total na so carrera		475	16	58	4	129	2	14	0	676	22
Estadístiques hasta'l 2 de marzu de 2014.

• Nota: En competición europea inclúyense partíos de la Lliga de Campeones de la UEFA y la Lliga Europa de la UEFA. N'otres competiciones inclúyese la Supercopa d'España, Supercopa d'Europa y la Copa Mundial de Clubes de la FIFA.
• (*) Nestos partíos inclúyense dos apostaos en fase de grupos contra'l Wisła Cracovia.^[51][52]

Seleición	Añu	Partíos	Goles
España	2000	1	0
	2001	4	0
	2002	10	1
	2003	8	0
	2004	10	0
	2005	10	0
	2006	10	0
	2007	5	0
	2008	14	1
	2009	8	0
	2010	14	1
	2011	4	0
	2012	1	0
	2013	1	0
Total na so carrera		100	3
Estadístiques hasta'l 14 de xunu de 2013.

División	Partíos	Goles	Permediu
Primer División d'España	392	12	0.03
Segunda División d'España	39	3	0.08
Segunda División B d'España	44	1	0.02
Copes Nacionales	64	4	0.06
Copes Internacionales	137	2	0.01
Seleición d'España	100	3	0.03
Seleición de Cataluña	6	0	0
Total na so carrera	782	25	0.03
Estadístiques hasta'l 2 de marzu de 2014.

Títulu	Club	País	Añu
Segunda División B d'España	F. C. Barcelona B	España	1998
Primer División d'España	F. C. Barcelona	España	2005
Supercopa d'España	F. C. Barcelona	España	2005
Primer División d'España	F. C. Barcelona	España	2006
Supercopa d'España	F. C. Barcelona	España	2006
Copa del Rei	F. C. Barcelona	España	2009
Primer División d'España	F. C. Barcelona	España	2009
Supercopa d'España	F. C. Barcelona	España	2009
Primer División d'España	F. C. Barcelona	España	2010
Supercopa d'España	F. C. Barcelona	España	2010
Primer División d'España	F. C. Barcelona	España	2011
Supercopa d'España	F. C. Barcelona	España	2011
Copa del Rei	F. C. Barcelona	España	2012
Primer División d'España	F. C. Barcelona	España	2013
Supercopa d'España	F. C. Barcelona	España	2013

Títulu	Equipu (*)	Sede	Año
02 ! Xuegos Olímpicos	Seleición d'España	Sydney	2000
Lliga de Campeones	F. C. Barcelona	París	2006
Eurocopa	Seleición d'España	Viena	2008
Lliga de Campeones	F. C. Barcelona	Roma	2009
Supercopa d'Europa	F. C. Barcelona	Mónacu	2009
Mundial de Clubes	F. C. Barcelona	Abu Dhabi	2009
Copa Mundial de Fútbol	Seleición d'España	Johannesburgu	2010
Lliga de Campeones	F. C. Barcelona	Londres	2011
Supercopa d'Europa	F. C. Barcelona	Mónacu	2011
Mundial de Clubes	F. C. Barcelona	Yokohama	2011

(*) Inclúi la seleición

Reconocencia	Añu
Premiu Don Balón al meyor xugador revelación	2001
Premios Protagonistes al meyor futbolista[53]	2002
Incluyíu nel Equipu del añu UEFA[54]	2002, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010
Once ideal del European Sports Media[55]	2002, 2003, 2005, 2006
Troféu Patricio Arabolaza[56][57]	2002, 2004
Defensa del añu de la UEFA[58]	2006
Meyor deportista español pol diariu Mundo Deportivo[59]	2006
Once ideal del FIFA/FIFPro World XI[7]	2007, 2008, 2010
Once ideal pol diariu El País[60]	2008
Once Ideal de la Eurocopa[9]	2008
Once ideal de la Copa FIFA Confederaciones[10]	2009
Once ideal pol diariu La Gazzetta dello Sport[61][62]	2009, 2010
Once ideal pol diariu L'Équipe[63]	2009, 2010
Once ideal de la década pol diariu The Sun[8]	2009
Once ideal de la década pola revista Don Balón	2010
Escoyíu unu de los 50 meyores xugadores de la Copa Mundial por ESPN[64]	2010
Once ideal de la Copa Mundial de Fútbol[11]	2010
Once ideal pol diariu Marca[65]	2010
Deportista del añu pola Unión de Federaciones Deportives de Cataluña[66]	2010
Once ideal pola organización deportiva Opta Sports[67]	2010
Once ideal pol diariu The Times of India[68]	2010
Once ideal de la Lliga d'España pola UEFA[69][70]	2010, 2012
Incluyíu nel Equipu de los equipos del añu» pola UEFA[6]	2011
Premiu LFP al Xuegu Llimpiu[71]	2012
Miembru del Club de los Cien de la FIFA[72]	2013
Escoyíu pol diariu británicu The Guardian como unu de los 100 ameyores futbolistes na historia de los mundiales[73]	2014
One Club Man Award[74]	2018

Reconocencia	Añu
Real Orde del Méritu Deportivu na categoría de «Medaya d'oru»[75]	2011

• Ye'l cuartu futbolista na historia del F.C. Barcelona con mayor cantidá de partíos apostaos en toles competiciones (segundu cuando se retiró),^[4] con 593 alcuentros oficiales, y el séptimu de la historia n'algamar los 100 alcuentros cola seleición española.

• Séptimu futbolista con mayor cantidá de títulos llograos en tola historia del F.C. Barcelona (segundu cuando se retiró), con un total de 21 trofeos, solo superáu por Lionel Messi, Andrés Iniesta, Gerard Piqué, Sergio Busquets, Xavi Hernández y Daniel Alves ya igualáu con Víctor Valdés.

• Primer defensa español en ser escoyíu en seis causes pal Equipu del añu UEFA en 2002, 2005, 2006, 2008, 2009 y 2010.^[5] El 18 de xineru de 2012, la UEFA publicó un once ideal llamáu "L'equipu de los Equipos del Añu", nel que Puyol foi unu de los once integrantes, distinción que lu reconoz como unu de los meyores defenses europeos d'esa década.^[6]

• Primer defensa español en consiguir tres participaciones nel XI Mundial de la FIFA: 2007, 2008 y 2010. Dempués foi superáu por Gerard Piqué y Sergio Ramos^[7]

• Foi incluyíu consecutivamente nel Equipu Ideal» de tres torneos de seleiciones: Eurocopa 2008,^[9] Copa Confederaciones 2009^[10] y Copa Mundial de la FIFA 2010.^[11]

• En 2009, Puyol convertir nel primer capitán na historia del Futbol Club Barcelona en llevantar seis copes nun mesmu añu (Lliga Española, Copa del Rei, Supercopa d'España, Lliga de Campeones de la UEFA, Supercopa d'Europa y Copa Mundial de Clubes de la FIFA).

• Primer futbolista español que conformó cuatro veces nel equipu ideal de la European Sports Media (2002, 2003, 2005 y 2006).

• Primer defensa español en superar los 100 partíos en tola historia de la Lliga de Campeones de la UEFA (115, ensin incluyir rondes clasificatorias).

• A mediaos del mes d'abril de 2013 rindió homenaxe póstumu a Miki Roqué (víctima d'un tumor), dempués de personalizar y estrenar unes botes de fútbol colos sos les iniciales: MR26.^[76]

• El 28 de mayu de 2011, día en que'l F.C. Barcelona ganó la Lliga de Campeones de la UEFA 2010-11, «Puyol venció-y los honores de capitán a Abidal pa llevantar la Copa», una aición calificada como un «emotivu xestu» per parte del capitán.^[77]

• El 13 de xunetu de 2014 foi escoyíu pola FIFA xunto con Gisele Bündchen p'apurrir el troféu del mundial na final de la Copa Mundial de Fútbol de 2014, celebráu nel Estadiu Maracaná.^[78]

• A empiezos del mes de xunetu de 2014, la so vida foi llevada a la pantalla: Puyol, más qu'un capitán, filme qu'amuesa la so vida dientro y fora de los terrenes de xuegu.^[79]

• Futbolistes del Futbol Club Barcelona
• Futbolistes del Futbol Club Barcelona en partíos de Lliga

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Carles Puyol.
  • Páxina web oficial
• Carles Puyol na Internet Movie Database (n'inglés)
• Carles Puyol en Facebook
• Carles Puyol n'Instagram
• Carles Puyol en Twitter
• Ficha de Carles Puyol na FIFA
• Ficha de Carles Puyol na UEFA
• Carles Puyol en BDFutbol (castellán)
• Carles Puyol nel As (castellán)
• Carles Puyol na BDFA (castellán)
• Carles Puyol en Soccerway (n'inglés)
• Carles Puyol en Soccerbase (n'inglés)
• Carles Puyol en Transfermarkt (n'inglés)
• Carles Puyol en National-Football-Teams (n'inglés)
• Carles Puyol en worldfootball.net
• Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Carles Puyol.