Albert Bandura

Albert Bandura
President of the American Psychological Association (en) 1974 - 1974
Vida
Nacimientu	Mundare[1], 4 d'avientu de 1925[2]
Nacionalidá	Canadá Estaos Xuníos
Muerte	Stanford, 26 de xunetu de 2021[3] (95 años)
Causa de la muerte	insuficiencia cardiaca[4]
Estudios
Estudios	Universidá de la Columbia Británica 1949) Grau n'Artes Universidá d'Iowa 1951) Maestría n'Artes
Nivel d'estudios	Doctor en psicología (es)
Direutor de tesis	Arthur Lester Benton
Direutor de tesis de	Daniel Bullock
Llingües falaes	inglés[5]
Oficiu	psicólogu, profesor universitariu, educador
Emplegadores	Universidá Stanford  (1953 –  2021)
Premios	ver Beca Guggenheim [6] miembru de l'Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos doctor honoris causa pola Universidá Llibre de Berlín doctor honoris causa pola Universidá d'Ottawa APA Award for Distinguished Scientific Contributions to Psychology  (1980) [7] Premiu William James  (1989) [8] doctor honoris causa pola Universidá de Salamanca  (1991) [9] doctor honoris causa pola Universidá de Leiden  (1995) [10] Premio Edward Thorndike  (1999) [11] Premio James McKeen Cattell Fellow  (2003) [12] APA Award for Outstanding Lifetime Contributions to Psychology  (2004) [13] Premiu Grawemeyer  (2008) Oficial de la Orde de Canadá  (2014) Medaya Nacional de Ciencia  (2014) [[]]  (26 payares 2019) [14]
Miembru de	Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos Asociación d'Estaos Xuníos de Sicoloxía

Albert Bandura (4 d'avientu de 1925, Mundare – 26 de xunetu de 2021, Stanford) foi un sicólogu ucraín-canadiense d'enclín conductual-cognitiva, profesor de la Universidá Stanford,^[15] reconocíu pol so trabayu sobre la teoría del aprendizaxe social y la so evolución al Sociocognitivismo, según por postular la categoría d'autoeficacia.

A lo llargo d'una carrera de cuasi seis décades, Bandura foi responsable de grandes contribuciones en campos bien distintos de la psicoloxía, incluyendo la teoría social-cognitiva, terapia y psicoloxía de la personalidá. Tamién tuvo una influyencia decisiva na transición ente'l conductismu y la psicoloxía cognitiva. Ye conocíu como'l creador de la teoría de la autoeficacia, un importante contribuyente a la teoría d'aprendizaxe social, y siendo responsable del esperimentu del moñecu Bobu sobre'l comportamientu agresivu de los neños.

Recibió'l títulu de Doctor Honoris Causa n'universidaes de distintos países poles sos contribuciones a la psicoloxía, dalgunos d'estos títulos fueron daos poles universidaes de Roma, Indiana, Leiden, Berlín y Salamanca^[16] Bandura foi amás presidente de l'American Psychological Association nel añu 1974. En 1980 ye nomáu presidente de la Western Psychological Association (WPA, Asociación de Psicoloxía del Oeste) y amás nel añu 1999 recibió'l títulu de presidente honorariu de l'Asociación Psicolóxica Canadiense.^[17]

Una encuesta en 2002 asitió a Bandura nel cuartu puestu de los psicólogos más citaos de tolos tiempos, dempués de B. F. Skinner, Sigmund Freud y Jean Piaget, y el más citáu vivu.^{[ensin referencies]} Bandura ye reconocíu como'l más grande psicólogu actual y unu de los más influyentes de tolos tiempos.^{[ensin referencies]}

• Bandura, Albert (María Zaplana, trad.) (1987). Pensamientu y aición: Fundamentos sociales. Barcelona, Spain: Martínez Roca. ISBN 9788427011625.^[18]
• Bandura, A. (1999). Auto- Eficacia: cómo encaramos los cambeos de la sociedá actual. (J. Aldekoa, Trad.) Bilbao: Desclée de Brouwer.

• Papalia, Diane E. y Wendkos Olds, Sally (1992). Psicoloxía del desarrollu de la infancia a l'adolescencia, 5ta edición. McGraw-Hill.

• http://www.psicologia-online.com/ebooks/personalidá/bandura.htm
• http://www.monografias.com/trabayos13/teapre/teapre.shtml
• http://www.infoamerica.org/teoria/bandura1.htm