Atraición sexual

Atraición sexual
atracción interpersonal (es)

La atraición sexual fai referencia a la capacidá d'atraer l'interés sexual de potenciales pareyes reproductives. Nel ser humanu entiéndese como l'habilidá pa xenerar interés eróticu n'otres persones. Apocayá un estudiu coordináu por Jim Pfaus, profesor de neurociencia y psicoloxía de la Universidá Concordia (Canadá) (Concordia University) y nel que participaron especialistes de la Universidá de Siracusa (Syracuse University), Universidá de Virginia Occidental (West Virginia University) y del Hospital universitariu de Xinebra (Suiza) (Hôpitaux Universitaires de Genève) y publicáu nel Journal of Sexual Medicine^[1] afayaron que nel sistema límbico, incluyendo'l hipocampu y l'amígdala, esto ye, asitiáu na arquicorteza, ye onde s'alcuentra tan poderosu procesu fisio-psicolóxicu.^[2]

Nesti sentíu, l'atraición puede ser potenciada por elementos tales como la vistimienta, los golores (p. ex. arume), forma de movese, etc. Según los resultaos actuales, esisten componentes xenéticos, psicolóxicos y culturales, ente otros, tantu nos estímulos que xeneren atraición física y sexual como nes respuestes manifiestes d'atraición.

Atraición física-sexual referir al procesu de xeneración d'actitúes positives escontra una persona, favorecida porque tal persona tien o amuesa determinaes carauterístiques físiques y sexuales deseables. Ye una atraición basada fundamentalmente nel interés que'l so aspeutu físicu xenera na otra persona y nel deséu sexual que suel ser natural mientres el namoramientu y les primeres fases del procesu amorosu (salvo persones arománticas y/o asexuales). Magar la necesidá d'afiliación ye la que nos lleva a establecer rellaciones interpersonales, el deséu sexual (aniciáu de la necesidá de tener rellaciones sexuales) ye la que dexa l'apaición de l'atraición sexual. Nun primer llugar, tratar d'impulsos sexuales indiscriminaos que nos emburrien a buscar pareya sexual, que se tresformen, darréu, n'atraición sexual selectiva por individuos concretos.

L'atraición físico y sexual por una persona va xenerar unes mires sobre'l posible escurrimientu d'eventos que producen prestar y gratificación (Careño, 1991). Nesti momentu xunen la escitación producida polos deseos sexuales y la producida poles mires sociales aprendíes y enfóquense escontra una mesma persona, apaeciendo l'estáu que llamamos de namoramientu. Esti estáu puede trate potenciáu si esiste una reciprocidá d'atraición y una disponibilidad mutua. Ye la primer etapa de les rellaciones amoroses na nuesa cultura (Seduquere, 2010).

L'atraición sexual non siempres implica la esistencia de l'atraición romántica ente les persones, yá que son dos atraiciones non necesariamente simultánees.^[3] Una persona sexual aromántica sentiría l'atraición sexual pero non la romántica.

L'atraición sexual tien esa vehemencia de tar cola otra persona sexualmente, L'amor nesti campu suel nacer dempués d'un llargu periodu d'esti procesu de l'atraición sexual.

Los estímulos que producen atraición céntrense principalmente en

1. carauterístiques que, bien de forma natural o bien por costumes socioculturales, estremen a unu y otru sexu.
2. signos de salú y mocedá y refugu los signos d'enfermedá y vieyera, y #

cualidaes esternes (por casu, la forma de vistir).

L'atraición sexual humana y animal tienen de mancomún l'instintu biolóxicu, los sentimientos, emociones y pensamientos qu'arreyen un significáu importante na atraición. Depende enforma de la perceición de los sentíos, la idea propia de lo qu'una persona considere sexualmente curiosu y los comportamientos del individuu.

Un primer alcuentru esitosu ente dambos sexos va depender en gran midida de la perceición de cada sentíu. Si demuestra la compatibilidá ente dambos individuos va llograse llegar al actu sexual, determinante pal caltenimientu de la especie. Gran parte de l'atraición sexual humana ye dirixida pol curiosu físicu. Esto arreya los sentíos, sobremanera, nel empiezu:

• Vista. La perceición visual llega a la retina y el nerviu ópticu tresllada esta información a la corteza cerebral. Una vegada ellí se decodifica la información y produzse la interrogante: ¿ye curiosu(a) o non? La mayoría de les muyeres, polo xeneral, concentra la so vista na cara, llombu, brazos, manes y pies d'un home; per otra parte, los homes afítense más na cara, senos, cadriles, traseru y piernes d'una muyer (n'especial les zanques).

• Audición. Les ondes sonores lleguen al escuchu y la enerxía mecánica ye tresformada n'enerxía bioeléctrica. Equí produzse una vibración que llega a la corteza cerebral y ye decodificada rellacionando soníu con imaxe, lo que crea una imaxe acústica. El celebru compara la información colo que se considera curiosu, si esisten coincidencies xeneraráse atraición sexual.

• Olfatu. L'olfatu ye un sentíu bien sensible y poderosu. Ye l'únicu que viaxa direutamente a la corteza cerebral, polo cual ye'l sentíu más rápidu de toos. Ésti va determinar, según el golor, considerar a daquién prestosu o repulsivo; un resultáu positiva va ser fundamental nel procesu d'atraición.

• Tactu. La piel alluga al sentíu del tactu, el más estensu de toos. Les yemes de los deos xunto colos llabios constitúin les árees más sensibles y con más nervios perceptivos del cuerpu. Una estratexa sería entós aguiyar la piel del otru individuu, con respetu y tenrura. Sicasí, ye importante curiar la primer impresión, al momentu de conocer a la persona; si comete un abusu puede resultar perxudicial nel procesu d'atraición.

• Gustu. La llingua tien ente 5 y 12 mil papiles gustatives y puede estremar cinco sabores: dulce, saláu, agriu, amargosu y umami. Si na interacción col otru individuu preséntense comíes con sabores prestosos el celebru puede rellacionar el momentu y el sabor prestoso cola persona; arriendes d'ello, desenvuélvese l'atraición sexual.

Anque los gustos y preferencies sexuales de cada persona suelen ser bien variaos en rellación a otros individuos, un amiestu de bones impresiones a los sentíos puede xenerar un "disparu" d'atraición sexual.

• Atraición sexual xenética
• Seleición sexual
• Namoramientu
• Orientación sexual
• Libido
• Orientación romántica

• Seduquere.. «Métodu Conductual de Seducción.». Asesoramientu & Formación en Rellaciones de Pareya. Consultáu'l 15 d'agostu de 2010.
• Carreño, M. (1991). Aspecto psicosociales de les rellaciones amoroses. Facultá de Psicoloxía. Universidá de Santiago de Compostela..
• Fisher, H. (1992). Anatomy of love: The natural history of monogamy, adultery and divorce. New York: Norton.

• Enrique Fuster (s.f). Curiosu físicu n'humanos.
• Idhaly Guzmán (s.f). Cuando l'atraición sexual fóliase http://grupoambos.com/articulos/sexualidá-y-pareya/99-cuando-la-atraccion-sexual-fóliase

pa más visita (n'inglés) Archiváu 2012-07-17 en Wayback Machine