Pete Rose

Pete Rose
Vida
Nacimientu	Cincinnati, 14 d'abril de 1941[1]
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Muerte	Las Vegas, 30 de setiembre de 2024[2] (83 años)
Causa de la muerte	enfermedá cardiovascular
Familia
Fíos/es	Pete Rose, Jr. (es)
Estudios
Estudios	Western Hills High School (en)
Llingües falaes	inglés
Oficiu
Oficiu	xugador de béisbol
Trayeutoria   Equipu – Cincinnati Reds (es) – Montreal Expos (es) – Philadelphia Phillies – Macon Peaches (en)
Posición o especialidá	jardinero izquierdo (es)
Premios	ver Guante d'Oru Most Valuable Player  (1973) [3] WWE Hall of Fame  (2004)
Serviciu militar
Cuerpu militar	Exércitu de los Estaos Xuníos
IMDb	nm0741607
peterose.com

Peter Edward Rose (14 d'abril de 1941, Cincinnati – 30 de setiembre de 2024, Las Vegas) foi un xugador de béisbol d'Estaos Xuníos. Ta consideráu unu de los meyores bateadores na historia de les Grandes Lligues. Tien el récor de más hits (4.256), ente dellos llograos al traviés de la so carrera, yá que ye líder en más participaciones en xuegos (3.562), y más veces al bate (14.053). Yera moteyáu Charlie Hustle, y caracterizábase pola so agresiva forma de xugar y vivir el béisbol que más de dalguna vegada tráxo-y problemes. El más grave d'ellos fuera del campu de xuegu por ser acusáu d'apostar por y contra el so equipu que-y mereció tar alloñáu pa tola vida del béisbol y de nun ser elegible al Salón de la Fama.

Empezó la so carrera nes lligues menores del equipu Cincinnati Reds xusto dempués de la so graduación de la secundaria, onde nun s'estremó como bon estudiante. Yá en 1963 foi llamáu al equipu de les mayores, y nun xuegu de primavera ganó'l so nomatu de parte de Whitey Ford cuando algamó de forma temeraria un probable home run de Mickey Mantle.

Nel añu del so debú ganó'l reconocencia como novatu del añu con permediu de 0,273 de bateo y 170 hits. L'añu siguiente tuvo'l so primer incidente nel campu de xuegu, cuando refundió un bate al públicu qu'algamó a cutir a un neñu, dempués de ser ponchado. Foi castigáu con ocho partíos de suspensión. En 1965 llogró la so primer temporada de quince consecutives con average ofensivu enriba de 0,300. Nesi periodu ganó tres títulos de bateo (1968, 1969 y 1973), dos de los cualos llograr hasta'l final de la temporada. Precisamente'l de 1969 foi'l más emocionante, yá que nel postreru partíu de la temporada arrincó-y el lideralgu a Roberto Clemente.

En 1970 Rose dio otra muestra de la so agresividá nel terrén. Nel Partíu d'Estrelles dirixir al home p'anotar la carrera ganadora nel episodiu dolce, pero llograr llevándose per delantre al catcher d'Oakland Ray Fosse, a quien-y escordó'l costazu.

L'equipu de los Reds, conocíu como The Big Red Machine mientres los años 1970, tuvo a Rose como'l so líder. Al pie de él atopaben otres figures de sonadía, ente elles: Johnny Bench, Tony Pérez, Joe Morgan y David Concepción. Los Reds atopar so la direición de Sparky Anderson, y en 1972 llograron llegar a la serie mundial frente a los Athletics, pero perdieron en siete xuegos. En 1973 Rose tuvo la so meyor temporada con un porcentaxe de 0,338 y 230 hits, y foi nomáu xugador más pervalible de la Lliga Nacional. Amás algamó col equipu la final divisional que perdieron frente a los Mets. Nel xuegu trés de dicha serie empecipió una agarrada col short-stop Bud Harrelson que terminó nuna multitudinaria engarradiella.

En 1975, Rose foi movíu del xardín esquierdu a la tercer base. Ello ye que caracterizóse por xugar distintes posiciones nel terrén, y tamién yera bateador ambidiestro. Los Reds llegaron a la serie mundial enfrentando a los Red Sox, que munchos consideren la meyor de la historia pos dexó dellos momentos memorables y emocionantes. Cincinnati alzar col títulu en siete xuegos y Pete foi escoyíu como'l más pervalible. The Big Red Machine repitió al añu siguiente coronar frente a los Yankees, a quien barrieron en cuatro xuegos, a pesar que'l so xugador estrella bateó apenes pa 0,188 nel clásicu de seronda.

L'añu 1978 atropó l'atención del públicu al amenaciar l'históricu récor de 57 xuegos consecutivos bateando siquier un hit que perteneció a Joe DiMaggio, pero terminó la racha en 44 xuegos, otru récor compartíu na Lliga Nacional. Esa mesma temporada algamó la marca de 3.000 hits.

El siguiente añu, Rose partíó de Cincinnati para Philadelphia. Dexó la so buelga nos Phillies al llograr en cinco temporaes tres títulos divisionales y dos apariciones en serie mundial, llogrando una d'elles en 1980.

Siendo yá un cuarentón, partió en 1984 al equipu de los Expos. Con ellos algamó los 4.000 hits. Sicasí, el so probe average de bateo mandar a la banca. Esi mesmu añu, precisamente nel mes d'agostu, retornó al so antiguu equipu de los Reds col doble rol de mánager y xugador, y yá col récor de Ty Cobb de 4.192 hits a la vista. Foi'l 11 de setiembre de 1985 el día en que Rose entró a los llibros de marques al pegar el so hit 4.193 frente al pitcher Eric Show de San Diego.

La so actividá como xugador cesó en 1986. Siguió como mánager y llogró cuatro segundos llugares divisionales pa los Reds dende 1985. Nel añu 1988 protagonizó otru penosu incidente al dar un emburrión a un umpire, y por ello foi suspendíu trenta díes.

En 1989 Rose foi acusáu d'arreyase n'apuestes que eventualmente perxudicaríen los resultaos del so equipu. El 24 d'agostu d'esi añu, dempués d'una llucha llegal, el Comisionado de les grandes lligues Bart Giammati y Pete Rose llegaron a un alcuerdu nel que la organización nun siguiría coles investigaciones, pero Rose sería alloñáu de l'actividá del béisbol. Sicasí, los problemes llegales siguiríen, pos el siguiente añu foi sentenciáu a prisión per cinco meses por fuximientu d'impuestos.

Rose almitió tar arreyáu nos apuestes, negando faelo en contra del so equipu. L'alderique sobre'l perdón de parte de la organización de les Grandes Lligues y la so reinstalación y potencial ingresu al Salón de la Fama sigue hasta'l día de güei. Anque'l 28 de xunetu del 2009, el comisionado de baseball Bud Selig sopesó la posible realmisión de Rose pa ser electu al Salón de la Fama, na que yá se vio'l sofitu d'ex xugadores, como de miembros yá aponderaos como Hank Aaron.

Nel xuegu d'estrellar edición 86 de les Grandes Lligues, esautamente 14 de xunetu de 2015 foi convidáu per parte de les Grandes Lligues na ceremonia inicial d'esti gran eventu de les Grandes Lligues, foi presentáu como unu de los cuatro fantásticos de tolos tiempos polos Cincinnati Reds, esto fixo pensar al mundu del béisbol que se-y perdonara a Pete Rose y va poder ser inducíu'l mayor cañonero de tolos tiempos al Salón de la Fama de Cooperstown.

Participó na temporada 1964-1965 col equipu Lleones del Caracas como segunda base. Foi líder en carreres anotaes con 41, quedando'l so equipu sub-campeón de la Lliga Venezolana de Béisbol Profesional 1964-1965.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Pete Rose.
  • Páxina web oficial (n'inglés)
• Pete Rose na Internet Movie Database (n'inglés)
• Pete Rose en Facebook
• Pete Rose en Twitter
• Estadístiques nes grandes lligues
• Imáxenes de Sports Illustrated Archiváu 2008-03-21 en Wayback Machine