Michel Temer

Michel Miguel Elias Tarrecer Lulia nació'l 23 de setiembre de 1940 en Tietê, una llocalidá nel interior del estáu de São Paulo. Los sos padres, Miguel Elias Tarrecer Lulia y March Barbar Lulia, fueron dos inmigrantes libaneses maronites llegaos a Brasil en 1925.^[7] Ye'l menor de los ocho fíos del matrimoniu Tarrecer-Lulia. Criáu como maronita, Tarrecer profesa la relixón católica, la más practicada en Brasil.

Graduáu como abogáu de la Facultá de Derechu de la Universidá de São Paulo y darréu en 1974 como Doctor en Derechu pola Pontificia Universidá Católica de São Paulo.

En 1968 ingresó como profesor de derechu constitucional na Facultá de Derechu Civil de la Pontificia Universidá Católica de São Paulo, aportando a direutor del departamentu de posgráu. Foi amás direutor del Institutu Brasilanu de Derechu Constitucional y miembru del Institutu Iberoamericanu de Derechu Constitucional. Ye autor de delles obres venceyaes a dereches y el derechu constitucional, la más famosa d'elles Elementos de Direito Constitucional, publicada en 1982, vendió más de 240 000 copies.^[8]

En graduándose de la Universidá de São Paulo en 1963, empezó a trabayar como abogáu llaboral; darréu exerció como funcionariu públicu.

En 1984 afiliar al acabante fundar Partíu del Movimientu Democráticu Brasilanu (PMDB). En 1983, el gobernador paulista André Franco Montoro, tamién miembru del PMDB, nomar procurador xeneral del Estáu de São Paulo; al añu siguiente pasó a ser secretariu de Seguridá Pública del mesmu estáu, cargu que volvió ocupar nos entamos de los años 90. Mientres el so mandatu creóse la primer Delegación de la Muyer de Brasil, según tamién la Delegación de Proteición de los Derechos d'autor, como preséu de combate a la piratería.^[7]

Depués de la so primer alministración al mandu de la Secretaría de Seguridá Pública de São Paulo, foi designáu en 1986 candidatu pol PMDB a diputáu federal constituyente, resultando electu y pudiendo participar nes sesiones de l'Asamblea Constituyente en 1987. Nos alderiques con vistes a l'aprobación de la nueva Carta Magna, Tarrecer amosóse contrariu a la reforma agraria según a dereches al votu a partir de los 16 años.

Nes eleiciones llexislatives de 1990 foi reelecto diputáu, cargu que repitiría mientres seis periodu consecutivos, anque abandonaría temporalmente les sos funciones p'asumir per segunda vegada n'ochobre de 1992 como secretariu de Seguridá Pública de São Paulo y a finales de 1993 como xecretario de Gobiernu. Tornó como diputáu federal n'abril de 1994.

Electu trés vegaes como presidente de la Cámara de Diputaos (1997, 1999 y en 2009), en 2001 ye designáu como presidente del PMDB.^[9]

Acordies con documentos oficiales del gobiernu estauxunidense peneraos por Wikileaks, Tarrecer apurrió información a la embaxada d'Estaos Xuníos en Brasil dende 2006 como informante de la intelixencia militar estauxunidense.^[10] Tarrecer describía la so estratexa pa ganase la llealtá de les clases baxes brasilanes col fortalecimientu de programes sociales y la so oposición a Lula da Silva.^[11] L'informe, de xunu de 2006 y «sensible, pero ensin clasificar», indica que Tarrecer suxirió que Lula da Silva, en casu de llograr un segundu mandatu (lo qu'acabaría asocediendo), «finalmente podría empezar a poner atención a los sos amigos d'izquierdes y llevaría más lloñe les polítiques macroeconómiques ortodoxes que definieron el so primer mandatu».^[11]

En 2009, tres un alcuerdu ente'l so partíu y el Partíu de los Trabayadores, ye escoyíu candidatu a Vicepresidente, pa conformar la fórmula con Dilma Rousseff con vistes a les eleiciones de 2010, nes que resultaría electu, tres una segunda vuelta, el 31 d'ochobre. Tomó posesión del cargu de Vicepresidente en xineru de 2011. Candidatu nuevamente a la vicepresidencia, xunto a Rousseff, a les eleiciones xenerales de Brasil de 2014, foi reelecto, emprestando xuramentu'l 1 de xineru de 2015.

 

N'avientu de 2015, mientres s'aldericaba la posibilidá de l'apertura d'un procesu de destitución contra la presidenta Dilma Rousseff, foi penerada nos medios de comunicación una carta de Tarrecer empobinada a Rousseff na que s'amosaba inconforme col papel que tenía él y el so partíu nel Gobiernu brasilanu describiéndose como un vicepresidente decorativu».^[12][13] Meses dempués, n'abril de 2016, a midida que el procesu de destitución cobraba fuercia, un audiu peneráu de forma involuntaria amosaba'l discursu que Tarrecer dirixiría a la nación en casu de que la presidenta fora destituyida.^[14] Tres la divulgación de dichu audiu, Rousseff nun duldar en señalar al so vicepresidente como «unu de los xefes de la combalechadura».^[15] Díes antes, el 29 de marzu de 2016, el so partíu alcordara abandonar la coalición gobernante que sostenía'l gobiernu de Rousseff y el Partíu de los Trabayadores.

El 12 de mayu de 2016 asumió interinamente la Presidencia del Brasil mientres 111 díes, tiempu nel cual el Senáu xulgó a la so predecesora Dilma Rousseff.^[16] Nel so primer discursu espresó la necesidá de «la recuperación de la economía nacional, nos potenciales del país y nes sos instituciones sociales y polítiques» amás de pidir l'esfuerciu de partíos políticos, lideralgos, entidaes entamaes, al pueblu brasilanu, pa sacar al país d'esta gran crisis».^[17] Sicasí, el so gobiernu foi oxetu de crítiques dende la so mesma puesta en marcha por cuenta de la ausencia de muyeres nel gobiernu,^[18][19] siendo'l primeru dende 1985 en nun cuntar con nenguna, según pola decisión de Venezuela y El Salvador de desconocelo como presidente.^[20][21][22] Na ceremonia d'apertura de los Xuegos Olímpicos de Rio de Janeiro dio un curtiu discursu nel estadiu Maracaná, tres el cual foi pitáu y ulláu pol estadiu, de la que se desenvolvíen protestes na ciudá.^[23][24]

El 31 d'agostu de 2016 asumió la presidencia por cuenta de la destitución de la ex-presidenta Dilma Rousseff con 61 votos a favor.^[25]

En mayu de 2017 el Fiscal Xeneral del Estáu acusó a Tarrecer de "corrupción pasiva, obstrucción de la xusticia y organización criminal" tres unes revelaciones d'O Globo sobre les declaraciones del empresariu Joesley Batista, dueñu d'una multinacional cárnica quien grabara de callao a Tarrecer respondiendo por un sobornu.^[26][27] La fiscalía autorizó l'espardimientu del audiu qu'afecta tamién a Lula, Roussef y otros políticos. Tarrecer, nun discursu televisáu, respondió que l'audiu taba manipoliáu, acusó a Batista de ser un «exagerador» y pidió un peritaxe teunolóxicu.^[28] La investigación asitiar nel marcu de manes llimpies de Brasil sobre'l financiamientu illegal de los partíos.^[29] Tarrecer negar a dimitir.^[30] La respuesta social foi una nueva medría de les protestes na cai, qu'empezaron a pidir eleiciones direutes, nun conformándose col arrenunciu de Tarrecer y la eleición d'un nuevu presidente per parte d'un parllamentu nel que más de la metá de los sos miembros taba arreyáu en denuncies de corrupción.^[31] En xunu de 2017, la Comisión pastoral de la tierra denuncia un fuerte aumentu de la represión » contra'l movimientu llabrador d'ensin tierres. Según ella, los asesinatos aumentaron un 25 % (incluyendo 10 llabradores mataos colectivamente pola policía'l 24 de mayu de 2017) y los encarcelamientos del 86 %.^[32]

En xunetu de 2017, la popularidá de Tarrecer esbarrumbar al 5 %.^[33]

Delles selmanes dempués de la constitución del so gobiernu, trés de los sos ministros, responsables de la Planificación, de la Tresparencia y del Turismu son forzaes a la dimisión sobre fondu d'acusaciones de corrupción.^[34] En xunu de 2016, dellos de los principales aliaos políticos de Michel Tarrecer, ente los que'l presidente del Senáu, el presidente de l'Asamblea nacional, el presidente del PMDB y el ex-presidente de la República José Sarney son oxetu d'una demanda de detención pa la so implicación nel escándalu de corrupción de Petrobras.^[35]

En payares de 2016, el secretariu del gobiernu dimite, acusáu de tráficu d'influencies en proyeutos inmobiliarios. El 14 d'avientu de 2016, acusáu tamién de corrupción, unu de los conseyeros más cercanos del presidente dimite.^[36] El 7 de xineru de 2017, el secretariu a la Mocedá dimite dempués les sos declaraciones polémiques sobre les matances de presos nes prisiones brasilanes.^[37]

En xunetu de 2017, delles otres personalidaes polítiques ente les que'l ministru de Ciencia y Teunoloxía, el ministru de les Mines y Enerxía, el ministru de Ciudaes, el ministru d'Integración Nacional, el ministru de la Industria y del Comerciu y el nuevu presidente del Senáu son accusados por haber recibíos millones de dólares pagos pola multinacional de la industria agroalimentaria JBS ente 2006 y 2017.^[38]

Hai recibíos dellos honores nel estranxeru qu'inclúin el Orde de Dannebrog, el Orde del Infante Don Enrique y la Lexón d'Honor.^[39]

• Esta obra remanez de la traducción de Michel Tarrecer de Wikipedia - portugués, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Michel Temer.
• Biografía del Vicepresidente Michel Tarrecer na páxina web de la Presidencia de Brasil
• sur/brasil/michel_tarrecer Biografía de Michel Tarrecer por CIDOB (n'español)

Predecesor: José Alencar	Vicepresidente de Brasil   2011 - 2016	Socesor: Cargu vacante
Predecesor: Dilma Rousseff	Presidente de la República Federativa del Brasil Dende la fecha	Socesor: Nel cargu

Interín: 12 de mayu-31 d'agostu de 2016

}}