Adrianu I

Adriano I (700, Roma – 25 d'avientu de 795, Roma) foi'l Papa nᵘ 95 de la Ilesia católica de 772 a 795.

Adrianu I
95. Papa 5 febreru 772 - 25 avientu 795 ← Esteban III - Lleón III →
Vida
Nacimientu	Roma, 700[1]
Nacionalidá	Estaos Pontificios
Muerte	Roma, 25 d'avientu de 795[2] (94/95 años)
Sepultura	basílica de San Pedru
Familia
Familia	ver Teodoto (es) (tío (es) )
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	sacerdote católicu, autor
Llugares de trabayu	Roma y Estaos Pontificios
Creencies
Relixón	Ilesia Católica[3]
Orde relixosa	Orde de San Benitu

Diáconu, fíu de Todulo, duque de Roma y Cónsul Imperial, foi electu papa ocho díes dempués de la muerte del so predecesor.

El so pontificáu, unu de los más llargos de la historia, empecípiase teniendo que faer frente a la invasión del rei lombardu Desiderio, pa lo cual pidió, como'l so antecesor Esteban II, ayuda al rei de los francos, l'acabante coronar Carlomagno.

Carlomagno, al mandu de un poderosu exércitu, entró n'Italia en 773 y dirixióse a Roma onde, n'abril de 774, reconoció les donaciones territoriales que'l so padre, Pipino el Curtiu, realizara al papáu. Primeramente dirixiérase a Pavía, la capital lombarda, que ye sitiada, y darréu tomada en xunu de 774, lo que dexa a Carlomagno unviar al exiliu, de Corbie (Francia), a Desiderio y proclamase rei de los lombardos.

Adriano escribió a los Obispos d'España contra los errores de Felix de Urgel, qu'empezaben a suplir. Nel añu 786 unvió una delegación a Inglaterra, pa establecer y confirmar la Fe.

Mientres el so pontificáu, Irene, madre del emperador Constantino VI convocó'l Séptimu Conceyu Ecuménicu que se celebró en Nicea en 787 y que so la presidencia de los legaos papales restableció'l cultu de les imáxenes condergando la iconoclasia y escomulgando a los sos siguidores colo que se punxo fin a la primer crisis iconoclasta empecipiada pol emperador Lleón III el Isaurio, en 726.

Finó, dempués de más de ventitrés años de papáu, el 25 d'avientu de 795, siendo soterráu na Basílica de San Pedro.