Adonis annua

La gota de sangre mide ente 10 y 50 cm d'altor, con flores terminales, solitaries, d'un colloráu intensu cuasi escarlata. Les flores algamen los 4 cm de diámetru (más nes variedaes cultivaes pa usu comercial), y tienen 8 pétalos de forma oval.

Les fueyes son plumoses, y pueden o nun presentar pubescencies; van estremándose dende'l tarmu en segmentu lliniales.

El frutu preséntase poliaqueniu sobre un receptáculu allargáu. Aqueniu col cantu cimeru (adaxial) rectu o pocu curváu d'unos 5 mm ensin giba o diente. El androcéu coles anteres negru-violáceo, el conectivu y les teques marielles pol polen.

Ye posible que vengan d'Oriente Mediu. Güei distribúyense práuticamente en toa Europa, Asia y norte d'África, habitando en terrenes húmedos, pacionales, montes y polo xeneral terrenes yerbosos. Pal so usu en xardinería cultivar en ivernaderu.

Principalmente la xardinería. Son bien resistentes, y de floriamientu bien tempranu. Bancales pol color coloráu intensu y la delicadeza de les sos flores, con esi botón negru. Yá esisten nel mercáu flores con un diámetru de 5 cm o más. Les sos flores son riques nun carotenoide bien apreciáu comercialmente, astaxantina, el que s'emplega como pigmentu en piscicultura de salmonideos.

Ye venenosa pal ganáu.

Adonis annua, describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum , 1: 547, nel añu 1753.^[2]

Etimoloxía

Adonis: nome xenéricu que según el Stearn's Dictionary of Plant Names diz: "La flor supónse que s'anició a partir del sangre d'Adonis que foi puñáu a muerte por un xabalín. Yera amáu por Afrodita y, según delles versiones foi cortexáu ensin ésitu. Adonis yera consideráu polos griegos como'l dios de les plantes. Creíase que sumía na seronda y l'iviernu pa volver apaecer na primavera y el branu. Pa celebrar el so regresu, los griegos adoptaron el costume semítica de faer xardinos de Adonis, que consistíen n'olles de folla de granes de rápida crecedera".^[3]

annua: epítetu llatín que significa "añal".

Basónimu

Adonis annua L. (publicáu per vegada primera en Species plantarum, 1753

Etimoloxía

De la divinidá siriu-helénica Adonis, y el llatín annuum, "añu".

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Actaea annua (Fam. Ranunculaceae) y táxones infraespecíficos: 2n = 32^[4]

Sinonimia

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés col nome común adonis de seronda^[1].

• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la botánica
• Carauterístiques de les ranunculacees

1. Anonymous. 1986. List-Based Rec., Soil Conserv. Serv., U.S.D.A. Database of the U.S.D.A., Beltsville.
2. Correll, D. S. & M. C. Johnston. 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i–xv, 1–1881. The University of Texas at Dallas, Richardson.
3. Flora of North America Editorial Committee, e. 1997. Magnoliidae and Hamamelidae. Fl. N. Amer. 3: i–xxiii, 1–590.
4. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
5. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
6. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
7. Small, J. K. 1933. Man. S.E. Fl. i–xxii, 1–1554. Published by the Author, New York. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Adonis annua.

• Semeyes ya información
• Adonis annua in Topwalks
• Germplasm Resources Information Network: Adonis annua
• USDA Plants ProFitxer: Adonis annua