Cartuixa Baixa
A Cartuixa Baixa, u mas a sobén a Cartuixa (en castellano Cartuja Baja), ye un barrio rural situau a o sudeste de Zaragoza (districto de Las Fuents).
| Cartuixa Baixa Cartuja Baja | |
| Barrio rural de Zaragoza | |
| |
| Entidat • País • Ciudat |
Barrio rural Aragón Zaragoza
|
| Superficie • Total |
Pos. 3 de 14 123,98 km² |
| Población • Total (2018) |
Pos. 7 de 14 2.049[1] hab. |
| Codigo postal | 50110 |
| Nº distrito | 1 |
| Parroquial • Archidiocesi • Arcipestrau • Parroquia |
Zaragoza Las Fuents Inmaculada Concepción |
| |
O barrio naixió arredol d'a Cartuixa d'a Inmaculada Concepción u de Miraflors, monesterio d'o sieglo XVII d'a Orden d'os Cartuixos, albandonau en 1835 por a desamortización de Mendizabal.
A man d'o nuclio habitau ye o galacho de la Cartuixa, que actualment fa part d'a Reserva Natural d'os Sotos y Galachos d'Ebro.
Historia
editarOs monches cartuchos d'a comunidat existent en a redolada d'Alcanyiz arriban en 1643 ta o puesto de l'actual Cartuixa Baixa en Zaragoza fuyindo d'a presencia de tropas francesas que i plegaban d'a guerra d'os Segadors. O monesterio prencipia a construyir-se en 1651 rematando-se as construccions principals en 1693 y a ilesia en 1718, estando consagrada en 1731.
Dende 1808 dica 1814 a cartuixa fue zarrada por o gubierno d'o rechimen napoleonico entre a guerra d'o Francés. Por ixas envueltas se converte en puesto de mando d'o estau mayor d'o cheneral Junot, mientres o setio de Zaragoza de 1809[2].
Anyos dimpués a desamortización d'o Trienio Liberal (1820-1823), obligó a os monches a albandonar o monesterio, tornando atra vegada en 1823. A orden d'os Cartuixos ye definitivament suprimida con todas as atras ordens relichiosas d'Espanya debiu a la desamortización de Mendizábal, qui ordenó a confiscación d'as propiedaz d'as congregacions en 1835. A cartuixa y os suyos biens se sacan a barata, os suyos monches son definitivament forachitaus y o monesterio ye crompau por cuantos propietarios que logan o terreno y as dependencias a agricultors que ocupan as celdas d'os monches y, en bels casos, las transforman.
Actualment, os suyos edificios fan parti d'o barrio d'a Cartuixa Baixa de Zaragoza, y belún s'utiliza como vivienda particular. De l'antigo monesterio barroco se conservan as dependencias: a portalada, a hospedería, l'almadacén, a ilesia, a torre y a sacristía, l'exterior d'o refectorio, partis de bellas celdas, parti d'o patio d'o claustro gran y parti d'o muro que rodia o recinto con as suyas chicotas torretas semicirculars. O trazau cheneral d'a cartuixa coincide con as carreras d'o barrio actual.
Mientres o sieglo XX, a Catuixa pasó de lugar a barrio zaragozano, pero conservando o suyo aislamiento caracteristico. O Plan Cheneral d'Ordenación Urbana de l'anyo 1968 posibilitó a transformación d'os zaguers anyos. L'agricultura deixó d'estar a base d'a población, en recalificar-se os terrenos situaus arredol d'a carretera de Castellón. O desarrollo industrial fue uniu a o demografico.
Fosal d'a Cartuixa
editarComo en a mayoría d'as ciudades d'a epoca, en Zaragoza os cadavres yeran enterrecaus en l'interior d'as iglesias, en os fosals que as parroquias teneban en l'exterior d'ellas y en os conventos y monesterios.
O Reyal y Cheneral Hespital de Nuestra Sinyora de Gracia poseyeba un fosal a on s'enfosaba a toz aquels malautos que moriban en o hespital y que no teneban sepultura propia u se desconoixeba a suya identidat. Debiu a la precaria hichiene que ixo causaba, en 1789 se fa platera en Zaragoza a manca d'espacios y administración d'as inhumacions. Finalment en 1790 se fa a obra d'un nuevo espacio pa o hespital baixo las directrices d'o Marqués d'Ayerbe, que s'engueraría en 1791.
En 1804 se promulgó una circular que prohibió soterrar en as ilesias y obligó a construyir fosals en os extramuros difuera d'as localidaz. Iste fosal d'o Hespital de Nuestra Sinyora de Gracia ye o que se convirtió dende l'anyo 1814 en o fosal provisional de Zaragoza. Ista provisionalidat duró dica o mes de setiembre de l'anyo 1823.
O fosal d'a Cartuixa ye muito mas amanau a o nuclio de Zaragoza que a o d'a Cartuixa Baixa. Ye en a carretera de Castellón N-232 debant d'o poligono Sant Carlos. Os pabillons de dentrada y a capiella tienen intrés artistico. Ye catalogau d'Intrés Arquitectonico (B).
O fosal d'a Cartuixa Baixa ye o mas antigo en activo de Zaragoza (1791), ya que o fosal de Torrero s'inauguró mas de cuaranta anyos dimpués. Actualment o fosal d'a Cartuixa ye propiedat d'a Deputación Provincial de Zaragoza.[3]
Referencias
editar- ↑ (es) Cifras de Zaragoza 2018
- ↑ (es) Cartuixa d'a Inmaculada Concepción en a web d'o Patrimonio Cultural d'Aragón.
- ↑ (es) Fosal d'a Cartuixa. Concello de Zaragoza
Se veiga tamién
editarVinclos externos
editar
| 1. Cartuixa Baixa | 2. Torreciella de Val Madriz | 3. Chuslivol-El Zorongo | 4. Sant Chuan de Mozarrifar | 5. Montanyana | 6. Sant Gregorio | 7. Penyaflor | 8. Movera | 9. Garrapiniellos | 10. Venda de l'Olivar | 11. Monzalbarba | 12. Villarrapa | 13. Alfoceya | 14. Casetas | |
Datos: Q5962725