Imatu

Imatu (assyr. Amat, Ḫamatu; aram. Ḥamat; hebr. Ḥamāth, zu aram. ḥmt „Muur“) isch e neohethitische Stadtstaat gsii.

Imatu isch am Mittellauf vom Fluss Orontes glege, di gliichnamig Hoptstadt isch identisch mitem hüttige Ḥama z Syrie. Im Oste het de Libanon (hieroglypheluwisch: Labrana) s Land gege s Mittelmeer abgrenzt, gege Oste het d Wüesti aagfange. Im Süüde isch s Land Aram mit de Hoptstadt Dimašq (Damaskus) glege und im Norde Walastina.

De nördlich Tail vo Imatu, wo a Halpa (Aleppo) aagrenzt het, isch Luḫuti (hethit.: Nuḫasse, aram. lˁš) gsii mit de Hoptstadt Ḫadarik.

S neohethitische Land Imatu/Hamat het sich öppe mit de bronzezittliche Provinze Nuḫasse und Amurra teckt, wo de südlichst Tail vom Hethiterriich bildet hend.

Im Alte Testament werd brichtet, wie um 980 v. Chr. de de König Toˁi von Hamath sich mit em König David vo Israel gege Damaskus verbündet het. De i de Bible öberlifreti Name werd as hurritisch aaglueget (hurr. taḫe „Maa“). Si Soo Jeroam het aber e hebräische Name, wa problematisch isch.

Um 870 v. Chr, het de assyrisch König Assurnasirpal II. s Land Luḫuti verwüestet, wo zo Imatu ghört het. Ane 853 het de Salmanessar III. de König Irḫuleni vo Imatu aagriffe, wo sich mitem Adadidri vo Damaskus, Ahab vo Israel und anderne Könige gege Assyrie verbündet het. De Chrieg het meriri Joore duuret. Doozmol het de König Uratami öber Imatu gherrscht.

Um 800 v. Chr. drufabe het en aramäischi Dynastii d Herrschaft öber Imatu ergriffe, de erst isch de Zakkur gsii. De het mitere Allianz vo neohethitische Förste e Chrieg gfüert und isch i de Stadt Ḫadarik bilageret wore. Um 720 v. Chr. het de Sargon II. Hamat as e Provinz is assyrische Riich iiglideret.

I Chlammere stönd d Joore, wo die Könige bilait sind. Ali Joorzaale sind v. Chr.

• Toˁi (um 980)
• Urhilina (ass. Urḫileni, Irḫuleni, 853, 845), Soo vom Parita
• Uratami (ass. Rudamu, um 830)

Aramäer

• Zakkūr (796)
• ˁAzrī-Yāu (738)
• Ēni-ˀil (738, 732)
• Yāu-biˀdi (bis 720)

Assyrischi Provinz ab 720.