De stimmlosi labiovelari Frikativ (oder Approximant) isch en arg sältene Konsonant. Er chùnt in mange Dialäkt vùm Änglische vor, wo Wörter wie whine ùn wine verschiide ussgsproche werde. Des isch allerdings inzwüsche arg sälte. Phonologisch wird de Luut viilmool au nùmme als /hw/ interpretiert, statt wie e eiges Phonem. Er isch im Änglische s stimmlosi Gägestùgg zum /w/.
Es isch je nooch Definition en Frikativ oder en Approximant; er wird ohni Verschlùss oder Engi im Muul bildet, aber in de Phonologi isch er viilmool wie en Frikativ bhandlet worde.
Wird viilmool eifachshalber als /hw/ transkribiert. Nùmme mangi Sprächer vùm nordamerikanische ùn neuseeländische Änglisch ùnterscheide de Luut no vo /w/; z Europe wird de Luut meischt nùmme no vo irische oder schottische Sprächer bruucht.
Bi de Spalte wo grau sin, goot mer devo uss, dass si nit artikuliert werde chönne; wysi Spalte, ùn Zeiche, wo nit verlinkt sin, hen kei offiziels IPA-Zeiche un/oder sin uss keinere Sprooch bekannt.
↑Lass, Roger (2002), "South African English", in Mesthrie, Rajend (ed.), Language in South Africa, Cambridge University Press, ISBN 9780521791052
↑McMahon, April (2002), An Introduction to English Phonology, Edinburgh: Edinburgh University Press Ltd, ISBN 0 7486 1252 1
↑Wells, John C. (1982). Accents of English. Volume 1: An Introduction (pp. i–xx, 1–278), Volume 3: Beyond the British Isles (pp. i–xx, 467–674). Cambridge University Press. ISBN 0-52129719-2, 0-52128541-0.
