Georges Brassens

Dr Georges Brassens [bʁasɛ̃s] (* 22. Oktober 1921 z Sète; † 29. Oktober 1981 z Saint-Gély-du-Fesc bi Montpellier) isch e franzöösische Dichder und Schriftsteller gsi, vor allem aber in de 1950er bis 1970er Joor e berüemte Chansonnier.

Dr Brassens isch dr Soon vom ene chliine Bauundernäämer, wo sälber us Sète (Département Hérault) gstammt isch. Si Mueter isch e dief glöibigi Neapolitanere gsi, wo Muusig seer gärn ghaa het. Won dr Brassens öbbe vuerzäänu gsi isch, het er afo schriibe. Er het es Studium am Collège Paul-Valéry z Sète abbroche und isch 1939 uf Bariis. Er het in ere Bibliothek d Mäister vo dr franzöösische Dichtkunst studiert. 1942 het er 13 Gedicht under em Ditel A la venvole uusegee. Im Merz 1943 isch er as Zwangsarbäiter ins Nazidütschland deportiert worde und het in dr Flugzüügmotorfabrik z Basdorf gschafft.^[1] E Joor druf het er für zää Dääg uf Bariis döfe, isch denn aber nid zrugg und het sich z Bariis bis zur Befreijig im Spootsummer 1944 versteckt.

Noch em Chrieg het er bi dr Jeanne Le Bonniec und iirem Maa Marcel Planche an dr Impasse Florimont 9 im 14. Arrondissement z Bariis gwoont. D Jeanne isch bis si gstorbe isch bis e müeterligi Fründin bliibe. Dr Brassens het Lieder über iire Maa gschriibe (Chanson pour l’Auvergnat), für si (Jeanne) und äber iiri Änte (La cane de Jeanne). S erste Chanson, won er öffentlig gsunge het, isch Le gorille gsi, won er din d Doodesstroof kritisiert.

1952 isch dr Brassens mit Erfolg im Bariiser Cabaret vo dr bekannte Chanteuse Patachou ufdräte und het churz druf sini erste Blatte ufgnoo. In de 1950er- und 1960er-Joor isch dr Brassens zu äim vo de populäärste Chansonniers gsi. Politisch het er, wie si Kolleeg Léo Ferré, mit de Anarchiste sümpatisiert und het für sä au Lieder gsunge.

Er het nid mit sinere estnische Partnere Joha Heyman (La non-demande en mariage), zämmegläbt, aber si het en uf alle Turneä und bis zu sim Dood begläitet.

Im Film Porte des Lilas (uf Dütsch: Die Mausefalle) vom René Clair (1956) het dr Brassens dr „Artiste“ gspiilt und e baar vo sine Chansons gsunge, drunder s Ditellied.

In de 1970er Nierechräbs überchoo, isch 1980 operiert worde und 1981 in dr Nööchi vo sinere Geburtsstadt gstorbe. Er isch z Sète uf em Friidhoof „Le Py“ begraabe, wisawii vom Museum „Espace Brassens“^[2]

Vo 1952 aa si sini Chansons zerst bi Polydor erschiine, denn vo 1953 aa bi Philips uf Schallblatte in underschidlige Format und immer wider nöi zämmegstellt. Zu sine Läbziten si 14 Original-LP uusechoo:

1. La Mauvaise Réputation (1952)
2. Le Vent (1953)
3. Les Sabots d’Hélène (1954)
4. Je me suis fait tout petit (1956)
5. Oncle Archibald (1957)
6. Le Pornographe (1958)
7. Les Funérailles d’antan (1960)
8. Le temps ne fait rien à l’affaire (1961)
9. Les Trompettes de la renommée (1962)
10. Les Copains d’abord (1964)
11. Supplique pour être enterré à la plage de Sête (1966)
12. Misogynie à part (1969)
13. La Religieuse (1972)
14. Trompe-la-mort (1976; au Nouvelles chansons)

29 Chansons won er nid sälber gsunge oder fertig gschriibe het, vom Jean Bertola interpretiert:

• Dernières Chansons (1982, Doppel-LP)
• Le Patrimoine de Brassens (1985)

Live-Ufnaam vom ene Konzärt vom 28. Oktober 1973 z Cardiff:

• Georges Brassens in Great Britain (1974)

Verjazzti Brassens-Chansons:

• Georges Brassens joue avec Moustache et Les Petits Français (1979)

Elteri franzöösischi Chansons:

• Georges Brassens chante les chansons de sa jeunesse (1980)

Us em Noochlass si erschiine:

• Brassens chante Bruant, Colpi, Musset, Nadaud, Norge (LP, 1984)
• Georges Brassens au TNP (CD, 1996)
• Georges Brassens à la Villa d’Este (LP, 2001)
• Bobino 64 (CD, 2001)
• Inédits (CD, 2001)
• Concerts de 1959 à 1976 (6 CDs, 2006)

• Des coups d’épée dans l’eau. Gdicht, 1942
• A la venvole. Gedichte, Privatdruck 1942
• La lune écoute aux portes. Privatdruck 1947
• La tour des miracles. Roman. Bariis 1953; Nöiusgoob: Stock, Bariis 1968
• La mauvaise réputation (Uswaal). Paris 1954
• Chansons. Sand et Tchou, Bariis 1968
• Poèmes et chansons (Gsamtusgoob). Seuil, Bariis 1993
  • dt. Usgoob: Chansons. Das Gesamtwerk. Text frz./dt., übersetzt vom Gisbert Haefs. Zweitausendeins, Frankfurt am Main 1996 mit eme Noochwort und ere usfüerlige Biblio- bzw. Diskografii (as Zuesatzband erschiine: Partituren)

1. ↑ Website vom Veräin Brassens in Basdorf mit verschiidene Informazioone, z. B. über s jöörlige Festival
2. ↑ Espace Brassens, espace-brassens.fr, abgrüeft am 18. Merz 2012

 Commons: Georges Brassens – Sammlig vo Multimediadateie

• Georges Brassens in de Internet Movie Database (änglisch)

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Georges_Brassens“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.