Idiofoon

Idiofoon (vo altgriechisch ἴδιος (ídios) ‚äige‘, φωνή (phōnḗ) ‚Klang, Doon‘) häisst Sälbstdööner oder Sälbstklinger und bezäichnet e Muusiginstrumänt, wo as Ganzes schwingt und eso dr Klang erzügt oder wo dr Däil, wo dr Klang erzügt nid e gspannti Säite oder Membraan isch. In alle Kulture uf dr ganze Wält git s e se as Rhütmusinstrumänt. Idiofoon wärde mäistens us Holz, Metall oder Stäi gmacht.

Mä underschäidet zwüsche

• Schüttelidiofoon: Rassle, Schällebaum, Angklung, Flexaton, Shaker
• Ufschlagidiofoon: Driiangel, Becki, Schlitzdrummle, Wasserdrummle, Tämpelblock, Gong, Glogge, Steel Pan, Gong ageng, Ghatam, Hang, Sahn Nuhasi, Jaltarang, Schlaagchaste, Stampfroor: Ka'eke'eke
• Geegeschlagidiofoon, au Chläppere: Zimble, Zil, Claves, Gastaniette, Qarqaba, Löffel
• Schrapidiofoon: Schrapper, Güiro, Güira
• Riibidiofoon: Glasharfe, Glasharmonika, Daxophon

Bi de meerdöönige Ufschlaagidiofoon underschädet mä zwüsche Staabschbiil und Zupfidiofoon wie d Muuldrummle oder Lamellofoon.

• Brockhaus Riemann Musiklexikon, Band 2, S. 228.

 Commons: Idiophones – Sammlig vo Multimediadateie

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Idiophon“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.