Silvana Lattmann

D Silvana Abruzzese isch anne 1918 as Doochter vum neapolitanische Räächtsaawalt Alfonso Abruzzese un dr Alba Scanferla z Neapel uf d Wält chuu. Noch em frieje Dood vum Vater het d Familie z Sanremo, z Rom, z Mailand un z Genua gläbt. D Silvana Abruzzese het z Rom un z Genua Biology studiert un 1942 mit eme Doktoraat abgschlosse. Im nämlige Johr het si dr Schiffsingenieur un Marineleutnant Michele Sgarlata ghyroote, wu 1942 im Chrieg gfalle isch. Mit ihm het si dr Suhn Massimo (* 1943) ghaa.

Noch em Chrieg het d Silvana Abruzzese as Assischtänti un Foorscheri am Zooloogische Inschtitut vu dr Uniwersdeet Mailand un an dr Meeresbioloogische Stazioon z Neapel gschafft. Anne 1954 het si dr Charles Lattmann ghyrootre un isch uf Sanggale zooge. Ab dr 1970er Johr het si as Schriftstelleri gschafft. Si het in ire italienische Muetersprooch gschriibe. D Silvana Lattmann het vu 1993 bis 2018 z Züri gläbt. Syterhäär het si in ere Altersresidänz z Rüeschlike gwont, wu si Juli 2023 im Alter vu 104 Johr gstoorben isch.^[2]

Im Johr 2022 isch si im Dokumentaarfilm Brunngasse 8 vu dr Hildegard Elisabeth Keller portretiert woore. Dr Film handlet vum Huus in dr Zürcher Altstadt, wu d Lattmann vyyl Johr lang gläbt ghaa het: Es het im Spootmittelalter ere jidische Familie gheert, wu in dr Zyt vum Ruedolf Brun bymene Peschtpogrom umbroocht reschp. verjagt wooren isch.^[3]

• 1984: Ainzelwäärchbryys vu dr Schwyzerische Schillerstiftig, fir Fessura.
• 1997: Ainzelwäärchbryys vu dr Schwyzerische Schillerstiftig, fir Malâkut.

• Fünfzehn Gedichte. In: Almanacco dello specchio. Mondadori, Mailand 1978.
• Le storie di Ariano. Nuove edizioni Vallecchi, Florenz 1980.
• Fessura. Edizioni Casagrande, Bellinzona 1983.
• Assolo per tromba in fa maggiore. Edizioni Casagrande, Bellinzona 1985
• Il Viaggio. Edizioni Casagrande, Bellinzona 1987.
• Quarta serata. Poesie–Bloc Notes 17. 1988
• Su Rosa rosse rosa di Alida Airaghi. Bloc Notes, 1988.
• La vecchia signora e il Brünig-Bahn Landi. Verkehrshaus, Luzern 1989.
• La favola del poeta, della principessa, della parola e del gerundio. Edizioni Casagrande, Bellinzona 1989.
• Malâkut. Edizioni Vanni Scheiwiller, Mailand 1996.
• Signa. Edizioni Florence Packaging, 1997.
• Deianira. Edizioni Casagrande, Bellinzona 1998.
• Tale un teatro per me. (Mit Kunstdruck von Samuele Gabai.) Edizioni Pulcinoelefante, Osnago 1998.
• Incontri. (Mit Grafiken von Alina Kalczynska und englischer Übersetzung von Sarah Thorne). Edizioni Vanni Scheiwiller, Mailand 1998.
• Da solstizio a equinozio. Interlinea Edizioni, Novara 2001.
• Fuoco e memoria. Bertoncello 2002.
• Graugraugrau. Edizioni Pulcinoelefante, Osnago 2006.
• Le storie di Ariano. Edizioni Josef Weiss, Mendrisio 2008.
• Incustodite distanze. Edizioni Interlinea, Novara 2008.
• Brunngasse 8. Edizioni Interlinea, Novara 2010.
• Quando il sud s’incontra armoniosamete con il nord. Leggerti N. 20.
• La quadratura del cerchio. Edizioni Ulivo, Balerna 2014.
• Vita e viaggi di J.L. Burckhardt. Un incontro con l'Islam dell'Ottocento. Con illustrazioni d'epoca. Edizioni Interlinea, Novara, 2016.
• Nata il 1918, Edizioni Casagrande, Bellinzona 2018.

• Yytrag über Silvana Lattmann im Lexikon vom Verein Autorinnen und Autoren der Schweiz
• Silvana Lattmann. Biografy un Bibliografy uf Viceversa Literatur

1. ↑ Traueranzeige, NZZ, 25. Juli 2023.
2. ↑ È morta la scrittrice Silvana Abruzzese Lattmann. In: Bluewin.ch, 25. Juli 2023.
3. ↑ Schauplatz Brunngasse

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Silvana_Lattmann“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.