[go: up one dir, main page]

Gaan na inhoud

Skuldgevoel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Glasgow- Botaniese Tuin. Edwin Roscoe Mullins se Kain, of My straf is te swaar om te dra (Genesis 4:13), omstreeks 1899.

’n Skuldgevoel is ’n emosionele ervaring wat voorkom wanneer mense glo of verstaan – of dit waar is of nie – dat hulle hulle eie standaarde onder verdenking geplaas het of universele morele standaarde oortree het, en dan aansienlike verantwoordelikheid vir daardie oortreding neem.[1]

’n Skuldgevoel is nou verwant aan die begrippe berou en skaamte. Skuldgevoelens is ’n belangrike faktor in simptome van obsessief-kompulsiewe steuring.[2]

Sielkunde

[wysig | wysig bron]

Skuldgevoelens en hulle verwante oorsake, voordele en nadele is algemene temas in sielkunde en psigiatrie. In gespesialiseerde én gewone taal is ’n skuldgevoel ’n gemoedstoestand waarin ’n mens konflik ervaar omdat hy iets gedoen het wat hy glo hy nie moes nie, of nie iets gedoen het nie wat hy glo hy moes. Dit gee aanleiding tot ’n gevoel wat nie maklik weggaan nie, aangedryf deur die gewete. Sigmund Freud het dit beskryf as die gevolg van ’n stryd tussen die ego en superego – ouerlike inprenting. Hy het die hindernis van die onbewustelike gevoel van skuld beskou as "die kragtigste van alle hindernisse in die pad van genesing".[3]

Die sielkundige Alice Miller sê baie mense "ly hulle hele lewe lank aan dié onderdrukkende skuldgevoel, die gevoel dat hulle nie aan hulle ouers se verwagtinge voldoen het nie . . . geen argument kan hierdie skuldgevoelens wegneem nie, want hulle het hulle oorsprong in die vroegste tydperk in iemand se lewe en dit is hoekom hulle so intens is."[4]

Die filosoof Martin Buber onderstreep die verskil tussen Freud se idee van skuld, wat op interne konflik gebaseer is, en "eksistensiële skuld", gebaseer op werklike skade wat ander aangerig is.[5]

Skuldgevoelens word dikwels met angs verbind. Otto Fenichel sê in manies slaag die pasiënt daarin "om die verdedigingsmeganisme van ontkenning op skuld toe te pas deur oorkompensasie . . . en aap dus ’n persoon na wat geen skuldgevoelens het nie."[6]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Vergelyk: "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Mei 2008. Besoek op 1 Januarie 2008.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) Besoek op 2017-12-03.
  2. Leslie J. Shapiro, LICSW. "Pathological guilt: A persistent yet overlooked treatment factor in obsessive-compulsive disorder —". Aacp.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Desember 2012. Besoek op 27 November 2012.
  3. Sigmund Freud, On Metapsychology (PFL 11) pp. 390–1
  4. Alice Miller, The Drama of Being a Child (1995) pp. 99–100
  5. Buber, M. (Mei 1957). "Guilt and guilt feelings". Psychiatry. 20 (2): 114–29. doi:10.1080/00332747.1957.11023082. PMID 13441838.
  6. Otto Fenichel, The Psychoanalytic Theory of Neurosis (Londen 1946) pp. 409–10

Skakels

[wysig | wysig bron]