Gemeenskap van praktyk

'n Gemeenskap van praktyk (GvP) is 'n groep spesialiste wat belangstel in 'n spesifieke terrein en wat hoofsaaklik op informele wyse inligting uitruil.[1] Geargiveer 27 Oktober 2007 op Wayback Machine. Die groep skep gemeenskaplike kundigheidsprodukte wat menigmaal elektronies beskikbaar is.

Die begrip word oorspronklik deur Jean Lave en Etienne Wenger (Lave en Wenger, 1991) gebruik om daarop te wys dat leer dikwels in groepsverband geskied en nie noodwendig net as individuele aktiwiteit plaasvind nie.[2]

GvP's kom dikwels voor in kennis-intensiewe omgewings soos navorsingsinstansies, universiteite en meer onlangs in bestuurskonsultansies soos IBM[3], en McKinsey & Company. Die gebruik van GvP's word deur kennisbestuurders in organisasies meer doelbewus toegepas om die strategiese waarde van groepskennis beter te benut.

• Hildreth, P & Kimble, C (eds.), Knowledge Networks: Innovation Through Communities of Practice, London: Idea Group Inc., 2004.
• Kimble, C, Hildreth, P & Bourdon, I. (eds.), Communities of Practice: Creating Learning Environments for Educators, Charlotte, NC: Information Age., 2008.
• Saint-Onge, H & Wallace, D, Leveraging Communities of Practice, Butterworth Heinemann, 2003.
• Wenger, E, McDermott, R & Snyder, W.M., Cultivating Communities of Practice, HBS press 2002.
• Wenger E, Communities of Practice: Learning, Meaning, and Identity, Cambridge University Press, 1998.
• Lave, J & Wenger E, Situated Learning: Legitimate Peripheral Participation, Cambridge: Cambridge University Press, 1991.