Brandstofstorting

Brandstofstorting (of brandstofuitskot) is 'n proses wat aangewend word om 'n vliegtuig se totale massa te verminder voor landing. Dit word in sekere noodsituasies uitgevoer, bv. tydens 'n terugkeer na die vertreklughawe kort na opstyging, of indien die vliegtuig kort van sy beplande bestemming sal land ('n noodlanding).

'n Vliegtuig het twee belangrike massagrense: die maksimum opstygmassa en die maksimum strukturele landingsmassa, met die maksimum strukturele landingsmassa byna altyd die kleiner van die twee. Dit laat 'n vliegtuig toe om tydens 'n normale roetinevlug met 'n hoër massa op te styg, brandstof te verbruik op die roete, en dan teen 'n laer massa te land.

Dit is die abnormale, nie-roetine vlug waar die landingsmassa 'n probleem kan wees. As 'n vlug opstyg teen die maksimum opstygmassa en daar ontstaan dan 'n situasie waar dit moet terugdraai na die vertreklughawe (as gevolg van sekere meganiese probleme, of bv. 'n passasier met 'n mediese probleem), sal daar nie tyd wees om die groot hoeveelheid brandstof wat ingeneem is vir die oorspronklike bestemming te verbrand nie, en die vliegtuig sal waarskynlik die maksimum landingsmassa om te land oorskry.

As 'n vliegtuig land op meer as die maksimum toelaatbare massa, mag dit strukturele skade ly, of selfs uitmekaar breek tydens die landing. Op die heel minste, sal 'n oorgewiglanding 'n deeglike inspeksie noodsaak van die vliegtuigromp, sy landingswiele en ander gestresde stelsels, om enige skade uit te sluit.

Brandstofstortingbedrywighede word gekoördineer met die lugverkeerbeheer, en voorsorgmaatreëls word getref om ander vliegtuie uit sulke gebiede te hou. Brandstofstorting word gewoonlik op 'n hoë genoeg hoogte gedoen, waar die brandstof sal ontbind voor dit die grond sou bereik. Brandstof verlaat die vliegtuig deur middel van 'n spesifieke punt op elke vlerk, gewoonlik nader aan die tippe en verder weg van die enjins, en verskyn aanvanklik eerder as 'n vloeistof, en nie soseer as 'n damp nie.

Dit is moeilik om 'n spesifieke stortingstempo aan te dui, selfs vir spesifieke tipes vliegtuie, aangesien die gestorte brandstof nie gepomp word nie, maar deur swaartekrag gevoer word. Dit is ook verkieslik om onafhanklik van elektriese stelsels, wat dalk nie beskikbaar mag wees in 'n brandstofstortsituasie nie, te kan opereer.

As 'n duimreël vir die Boeing 747, bereken sy vlieëniers dat hulle een tot twee ton brandstof per minuut kan stort.^[1] In 2009 het 'n Airbus A340-300 wat moes omdraai na sy vertreklughawe kort na opstyging,^[2] 53 ton se brandstof in slegs 11 minute gestort.^[3]

Hierdie lugvaartartikel is 'n saadjie. Jy kan Wikipedia help deur dit uit te brei.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.