Corazon Aquino

Maria Corazon "Cory" Sumulong Cojuangco-Aquino^[1] CCLH (Tagalog: [kɔɾaˈsɔn kɔˈhwaŋkɔ aˈkino]; 25 Januarie 1933 – 1 Augustus 2009) was 'n Filippynse politikus wat vas die 11de president van die Filippyne gedien het vanaf 1986 tot 1991. Sy was die mees prominente figuur van die 1986 “People Power Revolution”, wat die twee-dekade heerskappy van president Ferdinand Marcos beëindig het en gelei het tot die stigting van die huidige demokratiese Vyfde Filippynse Republiek.

Corazon Aquino was getroud met senator Benigno Aquino Jr., wat een van die mees prominente kritici van president Marcos was. Na die sluipmoord op haar man op 21 Augustus 1983 het sy na vore getree as leier van die opposisie teen die president. Aan die einde van 1985 het Marcos vir 'n vinnige verkiesing gevra, en Aquino het as presidentkandidaat deelgeneem met voormalige senator Salvador Laurel as haar kandidaat vir visepresident. Na die verkiesing wat op 7 Februarie 1986 gehou is, het die Batasang Pambansa Marcos en sy kandidaat Arturo Tolentino as die wenners geproklameer, wat aanleiding gegee het tot bewerings van verkiesingsbedrog en Aquino se oproep tot massiewe burgerlike ongehoorsaamheidsaksies. Daarna het die People Power Revolution, 'n nie-gewelddadige massademonstrasiebeweging, van 22 tot 25 Februarie plaasgevind. Die People Power Revolution, tesame met oorloop van die gewapende magte van die Filippyne en ondersteuning van die Filippynse Katolieke Kerk, het Marcos verdryf en beveilig Aquino se toetreding tot die presidentskap op 25 Februarie 1986. Voor haar verkiesing as president het Aquino geen verkose amp beklee nie. Sy was die eerste vroulike president van die Filippyne.

As president het Aquino toesig gehou oor die opstel van die 1987 Grondwet, wat die magte van die presidensie beperk en die tweekamerkongres hervestig het, wat die vorige diktatoriale regeringstruktuur verwyder het. Haar ekonomiese beleid het daarop gefokus om goeie ekonomiese aansien onder die internasionale gemeenskap te bewerkstellig, sowel as die afskaffing van Marcos-era crony kapitalistiese monopolieë, met die klem op die vrye mark en verantwoordelike ekonomie. Haar administrasie het vredesgesprekke nagestreef om die Moro-konflik op te los, en die resultaat van hierdie samesprekings was die skepping van die outonome streek in Moslem Mindanao. Aquino is gekritiseer vir die Mendiola-slagting, wat gelei het tot die doodskiet van minstens 12 vreedsame betogers deur die Filippynse staatsveiligheidsmagte. Die Filippyne het verskeie natuurlike rampe in die laaste deel van Aquino se administrasie in die gesig gestaar, soos die Luzon-aardbewing van 1990, 1991-berg Pinatubo-uitbarsting en Tropiese Storm Thelma. Verskeie staatsgreeppogings is teen haar regering aangewend. Sy is as president opgevolg deur Fidel V. Ramos en het in 1992 na die burgerlike lewe teruggekeer. Aquino is in 2008 met kolorektale kanker gediagnoseer en is op 1 Augustus 2009 oorlede. Haar seun Benigno Aquino III het gedien as president van die Filippyne van 2010 tot 2016.

Aquino is in 2008 met kolorektale kanker gediagnoseer en is op 1 Augustus 2009 oorlede. Haar seun Benigno Aquino III het gedien as president van die Filippyne van 2010 tot 2016. Na haar dood is monumente gebou en openbare landmerke is genoem ter ere van Corazon Aquino almal rondom die Filippyne. Aquino is as die Moeder van Demokrasie beskou.^[2][3][4][5]