Groôt 'oôd

Het Groôt 'oôd ('Ollans: Zuiderhoofd) is een paeloôd in zeê bie Wasschappel an de Wasschappelse Zeêdiek. Het Grôôt 'oôd in de tehenwoordige vurm is gebouwd in 1906/1907.

Voo dit 'oôd wier gebouwd waere d'r aol pael'oôden op dizze plekke. Op de nauwkeurige landmeêtkundige kaerte van de gebroeders Hattinga uut 1754 stit op de plek weera de 'oôge duunen aan de zuudkante van de dijke beginnen een in zuudwaertse richting gebouwd paeloôd mie de naem Cassiershoofd. Op de eerste kadastrale kaerte van Wasschappel uut 1818 stit het Cassiersoôd in zuudwestelijke richting mie 'alverwege een zuudwaertse uutbreiding, zoôdat de vurm van een Y is ontstaen. Dit Y-vurmige paeloôd stit ok nog angegeven op een kaerte uut 1828. In maerte 1861 wordt de verlengieng van het paeloôd anbesteed. Dit was van eiken gemaekt en was begin 20e eêuw 'emae verrot. In 1906 wordt een nieuw paeloôd gebouwd mie een heimachine vanof het waeter. De diekwèrkers van Wasschappel waere di nie blie mee. Aolle paelkoppen van dat nieuwe paeloôd wiere afgedekt mie een gietiesdere muste. Het paeloôd was wè anmerkelijk smaller dan d'n vorigen. Het plankier was 2,80 meter breêd tussen de paelenrijen, wel weer op een 'oôgte van 1,70 meter boven het gemiddelde 'oôgwaterpeil. Deu de anwezige steênstort in en rond het ouwe Plankiers'oôd kon dit nieuwe 'oôd niet op de zelfde plek worre gebouwd mae most een antal meters zuujelijker gebouwd worren.

In de Twidde Wereldoôrlog is er vee schae an het 'oôd gekommen. Nae d'n oôrlog is het deu een annemer van buten Wasschappel 'ersteld. Het plankier wier nae d'n oorlog nie meer angebracht. In oktober 1958 verdronk de vuuftienjaerige Wim Joziasse uit Wasschappel, toen um dei een golf van het 'oôd wier geslogen. In de jaeren '80 wier voe de veilig'eid een relieng angebrocht. In 2011 wier het 'oôd 'ersteld en kwam het planker weer vrom. Annemer De Klerk uut Wèrkendam 'eit dat gemaekt.

Het Groôt 'oôd inspireerde Krijn Faasse tot het volgende lied:

Dih komme 'k waarachtig

In 't jaer twêêentachtig

In 't zuu'en een keer over d'n diek

Toen viel toch m’n ôôge

En ’t bleef amper drôôge

Op ies, dih ‘k mee vreugde nih kiek'

Wan 't Grôôt 'ôôd is emaekt moe je wete

't Is nog mooier a ’t ooit ei ewist

Iederêên ken toet ’t ênde noe lôôpe

En dat eh me toch jaeren emist

• Meer informaotie op de website westkapellecultuurbehoud.nl, geschreven deu Ko Gabriëlse