Imieniny Czesława

Pochodzenie

Czesław to staropolskie imię złożone z elementów „cześć” i „-sław”. Jego pierwotne znaczenie to „ten, który ma czcić i szanować sławę, dobre imię rodu”. Początkowo forma tego imienia brzmiała Czestsław, jednak ze względu na trudne do wymówienia grupy spółgłosek uproszczono je. W średniowieczu znane więc już jest jako Czesław (1233) i Czasław (1393). Jedno z historycznych postaci tego imienia to Czcisław, choć dziś obecne jest tylko w języku czeskim i słowackim jako Ctislav.

Wśród dawnych form i zdrobnień są m. in.: Czech, Czaszek, Czaszko, Czesz, Czeszko, Czak, Czakan.

Od tego imienia pochodzą następujące nazwiska: Czechowicz, Czechowski, Czech, Czechoń, Czecharowski.

Patron

Czesław Odrowąż

Czesław pochodził z możnowładnej rodziny Odrowążów. Najprawdopodobniej urodził się w Kamieniu Opolskim i należał do najbliższego otoczenia krakowskiego biskupa Iwona Odrowąża. Pełnił nawet funkcję kustosza kolegiaty sandomierskiej. To właśnie Iwon zabrał do Rzymu Czesława i jego brata Jacka, którzy zostali przyjęci tam do Zakonu Dominikańskiego przez samego św. Dominika. Na przybyszach z Polski ogromne wrażenie wywarło wskrzeszenie na oczach wielu świadków młodzieńca, który wcześniej stracił życie po upadku z konia.

Zanim bracia wrócili w rodzinne strony, założyli klasztor we Fryzaku w Austrii oraz klasztor św. Klemensa w Pradze. Wkrótce Czesław został prowincjałem tego zakonu w Polsce, a w 1224 roku sam założył klasztor dominikanów we Wrocławiu i został jego przeorem. Sławę przyniosły mu kazania głoszone na Śląsku oraz w Pradze. Zapisał się w historii jako obrońca grodu wrocławskiego przed Mongołami w 1241 roku. Według legendy nad odmawiającym modlitwy Czesławem miała pokazać się ognista kula, która przestraszyła wojska nieprzyjaciela. Niektóre źródła podają że kula ich rozgromiła.

Inne legendy opisujące cuda dokonane przez Czesława przypisują mu wskrzeszenie zmarłego dziecka (które się utopiło) tydzień po śmierci. Błogosławiony miał też cudownie przekroczyć rzekę Odrę, kiedy nie znalazł przewoźnika, który by go przeprawił przez wzburzoną wodę. Czesław rzucił swój płaszcz i przedostał się na nim na drugi brzeg.

„Apostoł Śląska” zmarł 15 lipca 1242 roku we Wrocławiu i został pochowany w tamtejszym kościele św. Wojciecha. Dziś jest patronem stolicy województwa dolnośląskiego. Kult Czesława Odrowąża zatwierdził papież Klemens XI w 1973 roku.

Cechy

W najnowszej historii naszego kraju wyróżnić można dwóch wybitnych Czesławów: Miłosza i Niemena. Pamięć o tych artystach, którzy notabene umarli w tym samym roku (2004) będzie wieczna. Człowiek, który nosi imię Czesław w jakiś sposób stara się do nich upodobnić, udźwignąć splendor, jakim obdarzyli to coraz rzadziej spotykane staropolskie imię. I tak jak Niemen śpiewał „dziwny jest ten świat” wprowadzając tym samym w refleksyjny nastrój, tak współczesny Czesiek jest wrażliwy, tolerancyjny i romantyczny. Wierzy w ideały, dobro, choć niestety musi w codziennym życiu mierzyć się z nienawiścią i agresją. Raz go to smuci, wywołując poczucie bezsilności, a innym razem wprowadza w szał. Ważne jest więc dla niego towarzystwo odpowiednich i przyjaznych ludzi, jeśli to nieosiągalne, woli spędzać czas samotnie. Lubi zresztą długie wędrówki, spacery czy nocną jazdę samochodem, podczas których może zebrać myśli, odseparować się od problemów i zmartwień. Nie jest typem przebojowego chłopaka, który wszędzie tam gdzie się pojawia robi hałas i zamieszanie. On woli stać z boku, z dystansem obserwować otaczającą go rzeczywistość.

Przenikliwy wręcz spokój, panowanie nad emocjami przyciąga do niego płeć przeciwną. Kobiety widzą w nim tajemniczego, czasami nawet mrocznego mężczyznę, którego trudno rozszyfrować. On sam dodatkowo podsyca uczucie ciekawości u kobiet tym, że nie specjalnie zwraca uwagę na komplementy, pochlebstwa. Być może to jego sposób na uwodzenie dziewczyn? Na pewno jest skuteczny, gdyż Czesław lubi towarzystwo pań i można go często w takowym zobaczyć. Wymarzona partnerka dla niego to piękna, zmysłowa dziewczyna, która oprócz tego posiada zagadkową osobowość. Trochę w jego stylu.

W kontekście zainteresowań Czesława należy kolejny raz wspomnieć o jego słynnych imiennikach, czyli Niemenie i Miłoszu. Czesiek chętnie bowiem sięga po książki, szczególnie sensacyjne i historyczne, a także pozycje humorystyczne – od komedii, po fraszki czy komiksy. Jeśli chodzi o muzykę, to jak najbardziej lubi klimaty Niemena, gdzie równie ważne co wpadająca w ucho melodia i śpiew, jest tekst. Niekoniecznie muszą to jednak być bluesowe utwory, Czesław lubi bowiem nieco mocniejsze brzmienia. Niech nikt nie zdziwi się widząc go, gdy słucha mocnej gitarowej muzyki. Jest zresztą bardzo muzykalnym typem, więc i zgrabnie się porusza do muzyki tanecznej.

Czesław jest człowiekiem, który jak mało kto ceni sobie wolność, niezależność. Każda próba ograniczenia jego swobody może skończyć się źle, stąd zdarzają mu się konflikty z otoczeniem. Ciekawą cechą Czesia jest to, że rzadko kiedy żali się innym. Nawet jeśli mówi o swoich problemach, robi to z uśmiechem i niejaką pogardą dla nich (problemów). Twardo stąpa przez życie, jednak kto tak naprawdę wie, co siedzi mu w duszy?