waitî

Tayon-bodje vî francike * « wahta » (gåre, wårdeu, awaiteu), lu-minme do Bodje tîxhon « wahtwō » (gåre, wårdeu), lu-minme rimontant a on bodje induropeyin * « weǵ- » (esse rewoeyî, esse frisse, esse binåjhe), çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -î » des viebes, racuzinåve avou l' neyerlandès « wachten », almand « wachten », l' inglès « awake » et l' francès « guetter »; mot cité dins l’ FEW 17 455b.

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /wɛː.ˈtiː/ /wɛːˈti/  ^{aschoûtez lu} /wɛː.ˈtɛ/ /wɛː.ˈte/ /we.ˈtiː/ /we.ˈti/ /wæː.ˈti/ (betchfessî ai) (minme prononçaedje cåzu pattavå)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /wɛː.ˈtiː/
• Ricepeures : wai·tî

waitî (viebe å coplemint)

1. vey eyet prinde asteme a çou k' on voet.
   • Ele n' ont nén co les ouys doviets
     K' ele ni s' vont waitî å muroe — Siermon so les pasmints d' tins des femes, 1850 (fråze rifondowe).
   • Waîtîz bin k' ôte paut, ci n'èst nin mia... — Chantal Denis, Quî ç' qu'a touwé J.F.K.?.
2. prinde asteme tot rawårdant çou k' on cwirt.
   • On rote, on court po côper l’ vint,
     Tot pidjolant dvant ses convoyes,
     Waitant l’ trawêye ki nos convént.— Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Quî sét ?», 1909, p.134 (fråze rifondowe).

• waitî a
• waitî di

• wai / waite
• waitaedje
• waiteu, waitant
• waitrê, waitwere, waita
• waitroûle, waitroûlete, waitroûlêye
• awaitî, awaiteu, awaitaedje
• riwaitî, riwaitant, riwaita
• rawaitî, racawaitî
• corwaitî, corwaitaedje, corwaiteu, corwaitåve
• carwaitî
• racawaitî
• scarwaitî, ascarwaitî

(minme sourdant etimolodjike) (!!! a-z aveuri)

• waizyî, cwaizyî

• riwaitî, loukî, riloukî, vizer, raguider

w. do Coûtchant, w. do Mitan, Basse Årdene