rapuroe
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe «rapurer», avou l’ cawete « -oe »
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| rapuroe | rapuroes |
rapuroe omrin
- fosse å purea.
- Ci måjhonne la, ça doet esse ene cinse, pask' i gn a en coû å fumî avou on rapuroe sol costé — Marcel Van Splunter, Emile Botaye (fråze rifondowe).