guilite
Etimolodjeye
[candjî]Bodje neyerlandès « gelid » ou bodje almand « Glied » (minme sinse) çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ite » (fåsse cawete).
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡi.lit/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : gui·lite
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| guilite | guilites |
guilite femrin
- longue rîlêye.
- Li «peneuse påye» n' esteut k' ene longue guilite d' aneas k' alént divni des pezantès tchinnes po nos peres todi rafårés d' libertés — Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére, p. 12 (fråze rifondowe).
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]- riguilite, rîlêye, driglêye;
Loukîz a : « rîlêye »;
Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- guilite : E1
Ratournaedjes
[candjî]Loukîz a : riguilite