erote
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| erote | erotes |
erote omrin
-
- Nos nos leyîz dschinde al valêye di l' erote ki nos dveut kidure e måleur. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.71 (fråze rifondowe).
Ortografeyes
[candjî]I gn a cåzu rén dins ci hagnon ci, mins si vos irîz rnaxhî dins des ôtes motîs, et trover l’ mot « erote », riherez ciddé li scrijha do mot ki vos î avoz trové, et l’ rahouca do motî el Djivêye des motîs do walon.