[go: up one dir, main page]

Aller au contenu

deujhinme

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « deujh- » ‎(« deus ») avou l’ cawete « -inme ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
deujhinme deujhinmes

deujhinme omrin et femrin

  1. ôre ki corespond å limero deus.
    • Dji so l’ prumî, et twè l’ deujhinme.
    • Cwefez l’ on pô, Moncheu … vos spågnrez l’ ragognasse
      D’ on deujhinme côp d’ solo. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.65, “Dihâv’lêye” (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
metou après l’ prumî, li prumire

Mots vijhéns

[candjî]
di dvant Djivêye des nombes walons d’ après
prumî / prumire deujhinme troejhinme
1î / 1ire 2inme 3inme

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • deujhinme : R13

Limerotant addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin deujhinme deujhinmes
femrin atribut deujhinme deujhinmes
femrin epitete
(todi padvant)
deujhinme deujhinmès

deujhinme omrin et femrin (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’  no)

  1. metou (metowe) e l’ ôre ki corespond å limero deus.
    • C’ est l’ deujhinme côp ki dji vos l’ dimande ; gn årè pont d’ troejhinme.

Ratournaedjes

[candjî]
(djusse po les lingaedjes la k’ c’ est diferin d’ l’ addjectif)