cotjhea

Bodje « cot- » ‎(« corti ») avou l’ dobe cawete « -jhea ».

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /kɔt.hɛː/ /kuʀ.ti.ʒe/ (betchfessî ea, halcrosse rîlêye) (betchfessî jh, halcrosse rîlêye)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /kɔt.t͡ʃa/ (waire u nén prononcî insi å 20inme sieke)
• Ricepeures : cot·jhea

cotjhea omrin

1. (mot des cotlîs) pitit corti.
   • On djoû, ene bele djonne feye
     Arestêye e cotjhea
     Arestêye e cotjhea rimpli d’ fleurs floreyes. — Henri Simon, divins Li ptit rôzî (fråze rifondowe).
   • Li fris’ cot’hê, dizos l’båhe dè prétimps,
     Aprinda l’tote foûs-måle novèle
     Qu’amå pau d’timps
     Li djårdinî qwit’reût nosse Walonèye
     Po r’djonde li payîs d’sès tayons
     — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.84.
   • Djanete riçuveut des doûceurs,
     Li cotjhea d' l' ancene po si ameur
     Et l' curé flouxhe a totes ses messes
     — Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 69 (fråze rifondowe).

• djårdinea

• corti, djårdin; Loukîz a : « corti »

w. do Levant