egoliner
Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.
egoliner I. [v.c.] 1. vudî e s' gueuye et avaler. L' adjeyant Bihin egolinéve on tîçlet a tchaeke eurêye (J. Wisimus). Il egolina l' dorêye come s' il afamaxhe (L. Remacle). rl a: egolafer. F. engloutir, engouffrer, avaler gloutonnement. 2. si maxhî a ene pus grande aiwe, tot djåzant d' ene aiwe, k' est l' sudjet. Li Virwin egoline e Mouze a Vireu. rl a: si maxhî, egoler. F. se jeter. 3. ariver dins on trô, èn egolina, tot djåzant d' ene aiwe. L' Aiwe-di-Lesse egoline e Trô d' Belvå. F. s'engouffrer, s'engloutir. rl a: disgoliner. Disfondowes: ègoliner, ègolner, ègorner. Etimolodjeye: bodje "goler", cawete -iner, betchete e- (endalaedje erî do sudjet).