zar-va-raq

f. + a. jjjjj ^— tillarang yupqa metall varagʻi

1 ayn. zarbof. ◆ U kishi [rais]ning zarvaraq toʻni, oppoq soqoli, toʻn ichidan boylagan feruza, yoqut koʻzli kumush kamari oʻt shuʼlasida yaltillar, lekin yuzi aniq koʻrinmasdi. H. Shame, „Xarakteristika“ . ◆ Hoʻqandi latif va shaharlar shohi Margʻilon koʻchalarida zarvaraq toʻn kiyib, simobi salla oʻragan boylar yonidan juldur jandali darveshlar oʻtardilar. N. Yusufiy, „Fargʻona shoʻx kuladi“ .

2 koʻchma Oltin sahifa. Oltin umrimiz-ning yana bir zarvaragʻi ortda qoldi, Va-tan solnomasining yangi sahifasi ochildi. Gazetadan.

3 tar. Qoʻlyozmaning bezakli varagʻi. ◆ Frontispis — zarvaraq badiiy qoʻlyozma tar-kibiga kitob bezashning asosiy elementla-ridan biri sifatida kirgan. "OʻTA" .

ЗАРВАРАҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.