rind

[f. — chaqqon, olgʻir; mugʻam-

bir; dovyurak, botir; soxta xudojoʻy] 1 esk. kt. Shariat qoidalariga boʻysunmovchi; erkin fikr yurituvchi; dovyurak. ◆ [Abduvahob-ning] Har bir harakatini diqqat bilan kuzatib turgan Mirhaydar uning oʻziga yara-sha rind tabiatli kishi ekanini payqadi. Mirmuhsin, „Tungi chaqmokdar“ . ◆ Otasining qadrdoni, Hirotning moʻʼtabar zotlaridan biri — Badianing otasini oʻz eshigida koʻrish rind tabiatli yigitni dovdiratib qoʻydi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . ◆ Roʻzimboy choyxonasi sozandalar, umuman, rind kishilar yigʻila-digan yer edi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .

2 Tasavvufda: botinan xudojoʻy, taqvo-dor boʻlsa-da, zohiran mayxoʻr, ishratparast boʻlib yashovchi kishi.

РИНД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.