Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

rux-sor

Aytilishi

Etimologiyasi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. j — tashqi koʻrinish,

qiyofa; yuz, bet; yonoq] 1 Kishining yuzi; bet; aft-angor, chehra. ◆ Xurosonda bir darboza bor, Ostonasi gulga koʻmshian, Unda yashar bir pari ruxsor. E. Vohidov, „Muhabbat“ . ◆ Bir zumlik bezovta oʻylar soʻngida Yana ruxsoringga ti-kilaman jim. A. Oripov, „Yurtim shamoli“ . ◆ Rangi sinshib, tarang ruxsoriga ajin tush-di. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan“ . Uning rux-sori Ahmadga tanishday tuyuldi. "Yoshlik".

2 koʻchma Koʻrinish, qiyofa. ◆ Hozirgi Mir-zachoʻlning ruxsori bus-butun boʻlakcha. M. Joʻ-ra, „Quyoshdan nur emganlar“ .

Sinonimlari

Antonimlari

РУХСОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ruxsor
1 лицо, вид, облик; ◆ rang-ruxsor внешний вид (человека);
2 Рухсар (имя собст. женское).