qu-ti

\a. ^ , 4_k jl - savatcha, xalta-

cha] 1 Qulf-kalitli kichkina sandiqcha. ◆ Yoshlikdan boshlab kelinoyilarining sandiq-larini, qutilarini tintib oʻrgangan Nuri..

kaliti burnida unutilgan bir qutini ochdi. Oybek, Tanlangan asarlar.

2 Xat, gazeta, saylov byulleteni va sh.k. tashlash uchun maxsus yasalgan yashikcha. ◆ Saylov qutisi. 1◆ sh Xat tezda yetib borsin uchun, ertasiga shaharga borib, uni tezyurar poyezd-ning pochta qutisiga solib yuborishdi. O. Yequbov, „Er boshiga ish tushsa“ .

3 Ichiga bir turdagi narsalar joylan-gan yoki joylanadigan har qanday idish, yashik yoki korobka va b. ◆ Gugurt quti. Papiros qutisi. Ikki quti koʻk choy. m ◆ -Akram-ga ikki quti konfet ber, — deb buyruq berardi Otaxon. I. Rahim, „Chin muhabbat“ . ◆ Pulemyot buzilmagan, hatto yangi lenta oʻtkazilgan, narida oʻq solinadigan ikkita metall quti ham turibdi. A. Qahhor, „Ol-tin yulduz“ . ◆ Devorda yogʻoch telefon qutisi, burchakda esa telegraf apparati oldida.. bir qiz oʻtirardi. A. Muxtor, „Opa-singillar“ .

4 Yigirma gramm pilla qurti urugʻi solingan maxsus qogʻoz korobka va shu urugʻ-dan chiqqan ipak qurti. ◆ Sattorqul bahor-da qari-qartanglarni yigʻib: -Bekordan hamma bezor, hech boʻlmasa bir qutigina qurt tutmaysizlarmi? — dedi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .

ҚУТИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

quti