lo-la

\f. 1 bot. Loladoshlar oila-

siga mansub, yirik, chiroyli gulli koʻp yil-lik oʻsimlik; manzarali ekma gul va uning qizil, sariq yoki targʻil guli. ◆ Lola sayli. yaya Togʻda ochilib lola, yer sabza bahor oʻlsa. Furqat . ◆ Gullar orasida lolalar qaddi-qoma-tini koʻz-koʻz qilib tebranadi. "Uzbekistan qoʻriqlari" . ◆ Lola terdik dasta-dasta, kech bilan qaytdik shahar-Yoʻlda bir-bir tar-qatib Erkin muhabbat xayliga. E. Vohidov, „Muhabbat“ .

Lola sayli Oʻzbek xalqining qadimgi udumlaridan biri: qir va adirlarda lola ochilgan chogʻda oʻtkaziladigan sayil, sayohat. ◆ Taklif etdim tong bilan dildorni lola say-liga, Boshim osmonlarga yetdi, yor deganda "mayliga". E. Vohidov, „Muhabbat“ .

2 koʻchma poet. Lola rangli, qizil, qir-mizi. ◆ Ochilmoq istarkan lola dudoqlar, Jav-dirab koʻzlaring nechun oʻynoqlar. Uygʻun . ◆ Lola yangligʻ orazingni men koʻrib tasvirda, Mubta-lo boʻlmoqligʻim yozmish ekan taqdirda. Hamza .

3 Lola (xotin-qizlar ismi).

ЛОЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

lola (koʻplik lolalar)

• Turkcha: lâle