had-ya

[ arab. - sovgʻa, tuhfa ]

Taqsim etilgan narsa; sovgʻa, tortiq, tuhfa. ◆ Podshohning ziyofatiga hamma savdogarlar hadyalar olib boradi. "Ertaklar" . ◆ Sochiladi sochqi, hadya, toʻyona, Shoʻx bolalar qiychuv ilib olmoqda. Mirtemir . ◆ Zokir Faridaga pushti gulli panbarxat hadya qilgan, "shu rangni yaxshi koʻraman", deb bir necha marta aytgan edi. P.Qodirov, „Uch ildiz“ .

Hadya qilmoq (yoki etmoq) Hadya (sovgʻa) bermoq, tortiq qilmoq. ◆ Munis ham uni yaxshi koʻrardi. Baʼzi narsalarni unga hadya qilgan edi. Oʻ. Umarbekov, „Yoz yomgʻiri“ . ◆ ..hayhotday qoʻshni xonada xonga oqposhsho hadya etgan ulkan soatning taqillashidan boʻlak tovush eshitilmasdi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .

ҲАДЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.