ha-daf

[a. — nishon; moʻljal;

finish, soʻnggi nuqta] 1 esk. kt. Biror narsa otish yoki zarb berish uchun moʻljalga olingan narsa; nishon. ◆ Shunga oʻxshash, mulla Abdurah.shsh ham, muhokamasiga ozgina gʻaraz aralashtirib, Safar boʻzchining achchiq ha-qoratiga hadaf boʻldi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .

2 koʻchma Erishish, qoʻlga kiritish koʻzda tutilgan, harakat yoʻnaltirilgan narsa; maqsad. ◆ Siz hurmatlilarga maʼlumdir, biz-ning shul Otabekdan oʻzga farzandimiz boʻl-may, dunyoda oʻzimizdan keyin qoldiradir-gan tuyogʻimiz va koʻz tikkan orzu-havasi-miz, umid hadafimiz faqat shul Otabek-dir. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

ҲАДАФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.