oʻ-jar

1 Toʻgʻri, maqbul maslahat, gap-soʻzga ham quloq solmay, yon bermay, oʻz fikrini maʼqullayveradigan; gap uqmaydigan, qaysar. ◆ U qancha soʻzlamasin, bu kitobning dinga ziyonsiz ekanini oʻjar musulmonga tushuntira olmaydi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Baʼzi bir oʻjar, foydali ishdan boʻyin tovlovchi kishilar uning maslahati, yordami tufayli hayotda oʻz yoʻlini topib oldi. Gazetadan. ◆ -Ertaga vojatiydan soʻraymiz, — dedi Qudrat gap uqmas, oʻjar singlisini tinchitib. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmokdar.“

2 Yalinib-yolvorish, iltimos kabilarga koʻnavermaydigan, oʻz soʻzidan, fikridan qaytmaydigan; bir soʻzli. ◆ Unga kamoli ehtirom bilan salom berdi. Dilidagi gaplarni astoydil tushuntirib toʻkdi. Oʻn beshinchi tushmagur bir soʻzli oʻjar odam ekan. Koʻnma-di. S. Ahmad, „Saylanma.“

3 koʻchma Boshqaning izmiga yurmaydigan; boʻysunmas. ◆ Oʻjar daryo. Oʻjar tabiat. ◆ Gʻulomjonning miyasiga yana qon yugurdi, boyagi tanish oʻjar his yana butun vujudini qamradi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Suv oʻjar, uni tizginlash oson emasligini Poʻlatjon biladi. S. Ahmad, „Qadrdon dalalar.“

4 koʻchma Qaytarib, oʻzgartirib boʻlmaydigan narsa haqida. ◆ Haqiqat — oʻjar narsa. Kishilarning kimligi, qaysi vazifada ishlashini yuz-xotir qilmaydi. A. Nabixoʻjayev, „Oʻjarning qismati.“ ◆ Firibgar har qancha ayyorlik qilmasin, oʻjar faktlar oldida qilmishiga iqror boʻldi. Gazetadan.

ЎЖАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

oʻjar (koʻplik oʻjarlar)