zi-yo-rat

arab. – tashrif, tabarruk joylarga safar qilish;

1. din. Muqaddas joylarga, mozor va qabristonlarga borib sigʻinish. ◆ Shuning uchun chinorning ziyoratiga atrof-tevarakdan har yili tumonat odam kelib ketadi. A. Muxtor, „Chinor.“ ◆ Allox bilan ko‘rishishni umid qilganlar solix amallar qilsinlar, xamda Alloxdan boshqa hech kimga sig‘inmasinlar.. qurʼon 18:110

2. Hurmat yoki rasmiyat yuzasidan keksa, tabarruk kishilar, hurmatli zotlar huzuriga tashrif buyurib, ularning holidan xabar olish, ularni muborakbod qilish. ◆ Otomni ziyorat etgali kelib edim, — dedi Amatjon. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“ ◆ Mirzo Anvar inimga xudo martaba ato qilgan emish deb eshitdim, — dedi Safar boʻzchi, — pirimni ziyorat qilay, deb kelyapman. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“

Ham ziyorat – ham tijorat Safar bahonasida boshqa ishni bitirib kelish. ◆ Eshon soʻzini tamom qilgach, mulla Muhammad Salim unga: Demak, sizning safaringiz ham ziyorat, ham tijorat ekanda dedi. S. Ayniy, „Doxunda.“

ЗИЁРАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.