[go: up one dir, main page]

Эчтәлеккә күчү

HD210424

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD210424 latin yazuında])
HD210424
Каталог коды GSC 05806-01866[1], HD 210424[1], HIP 109472[1], HR 8452[1], SAO 164910[1], 2MASS J22103747-1133537[1], e Aqr, FK5 3771[1], GC 31021[1], GCRV 13935[1], HIC 109472[1], N30 4887[1], PMC 90-93 1462[1], PPM 239902[1], ROT 3227[1], TD1 28829[1], TYC 5806-1866-1[1], UBV 18951[1], uvby98 100210424[1], YZC 11 7837[1], WEB 19669[1], Gaia DR2 2613067624829515008[1], 38 Aqr, Gaia DR3 2613067624829515008[1], TIC 38136475[1], ALS 17326[1], Renson 58510[1] һәм EPIC 206120416[1]
Йолдызлык Дәлү йолдызлыгы
Җирдән ераклык 157,744 ± 4,6182 парсек[2]
Скорость вращения звезды 19 km/s[3]
Параллакс 6,3394 ± 0,186 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 9,226 ± 0,357 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 28,911 ± 0,397 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −1,7 ± 0,7 km/s[5]
Тип переменной звезды α Лебедя[d]
Спектраль сыйныф B5III[6]
Күренмә йолдызча зурлык 5,422 ± 0,009[7]
Светимость 219,16 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,26
Металличность 0,22[8]
Радиюс 5,6 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 332,65617527083 °[9]
Авышлык −11,56493760472 °[9]
Нәтиҗәле температура 12 771 K[8]
Өслек гравитациясе 16 200 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD210424Дәлү йолдызлыгында урнашкан B5III[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,422 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 e Aqr SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Castro, N., Herrero, A., Simón-Díaz, S. et al. The IACOB project. III. New observational clues to understand macroturbulent broadening in massive O- and B-type stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2016. — 17 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201628541arXiv:1608.05508
  4. 4,0 4,1 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  6. 6,0 6,1 Houk N. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars — 1988.
  7. 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. 8,0 8,1 8,2 Ph. Prugniel, I. Vauglin, M. Koleva The atmospheric parameters and spectral interpolator for the MILES stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2011. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201116769arXiv:1104.4952
  9. 9,0 9,1 9,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]