yurt

Eski Türkçe

• IPA^(anahtar): /ˈjuɾt/
• Heceleme: yurt

yurt (belirtme hâli yurdu, çoğulu yurtlar)

1. bakıma ve barınmaya muhtaç bir grup insanın oturduğu, yetiştirildiği veya bakıldığı kurum

   Güçsüzler yurdu.

2. bir şeyin ilk veya çok yetiştirildiği yer
3. diyar

   Bu köy pehlivanlar yurdudur.

4. sahip olunan arazi, emlâk
5. (coğrafya) memleket

   Gerideki yurdunu on beş günden fazla boş bırakmak istemez. — F. R. Atay

6. (eğitim, iskân) öğrencilerin kaldığı, barındığı yer

   Öğrencilerin bir bölümü, ilk yılı yurtta geçirse bile ikinci yıldan başlayarak eve çıkmayı yeğler. — A. Cemâl

7. (iskân) göçebe Türklerin oturduğu çadır

   Orta Asya'da Türk ve Moğol göçebelerinin ev olarak kullandığı çadır.

8. (iskân) yörüklerin yazın veya kışın oturdukları yer
9. (sosyoloji) bir halkın üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası

   Türk yurduna Türkiye denir.

• Türk mimarisinde kubbe formunun geliştirilmesinde yurdun büyük etkisi olmuştur.

• (sosyoloji): dar, vatan

• At kudümü yurt kudümü, avrat kudümü
• Değirmi yurt tutmaya değirmi göt ister

• (memleket): anayurt, baba yurdu

• yurt dışına çıkma yasağı

• Türk Dil Kurumuna göre "yurt" maddesi

• Vikipedi'de Yurt (çadır)

• Lua hatası 9 satırında Modül:köken/şablonlar: The parameter "2" is not used by this template..

1. memalik, mesken
2. vatan, vilayet

Eski Türkçe

• Lua hatası 9 satırında Modül:köken/şablonlar: The parameter "2" is not used by this template..

yurt

1. yurt

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.
• Etymological Dictionaries - Andras Rajki