Türk

Eski Türkçe İlk defa Ön Asya çivi yazılı metinlerinde Turukki şeklinde tespit edilmiş olan sözcüğün kökeni konusunda farklı görüşler vardır. Bir görüşe göre Orhun Kitabeleri'nda Türük <-- tür + ök. Tür kelimesi burada "birlikte yaşayan, aynı inancı paylaşan boylar", ök kelimesi ise "tanrıya bağlılık, ondan gelmiş olunduğuna inanmışlık" anlamına gelmektedir. Yani "tanrıya inanan boylar" anlamına gelmektedir. Bir başka görüşe göre ise Kül Tigin ve Bilge Kağan yazıtlarında kelime hiç tek heceyle yazılmamıştır. Bu yazıtlarda sözcük iki temel anlamda kullanılmıştır. Çoğu zaman türk sözcüğü güçlü, kudretli anlamına gelirken türük törüsi, türük tengrisi, türük bodunı gibi örneklerde söz dizimine dayalı bağlama göre kalabalık, halk, cumhur anlamına gelmektedir.
Ayrıca Macarlar Türklere "Török" derler. Macarcada "Türk", török demektir; törzs ile karşılaştırınız.

• IPA^(anahtar): /ˈtyɾc/
• Heceleme: Türk

• (milliyetler): Orta Doğulu

Türk (karşılaştırma daha Türk, üstünlük en Türk)

1. Türk halkından olan, Türkiye'ye veya Türklere ait, dair
2. Türk dilinde yazılmış olan, Türkçe

Türk (belirtme hâli Türk'ü), çoğulu Türkler

1. Bir erkek ismi.
2. Dünya'nın çeşitli bölgelerinde yaşayan, Türk dil ailesinin değişik dillerini konuşan soy ve bu soydan olan kimse
3. Kâinat’a (Tanrı'ya) bağlı, inanan, güvencesinde olan, Kâinat’tan gelen insan topluluğu, türü
4. Türkiye'nin vatandaşı, yerlisi, halkı veya Türk soyundan gelen kimse
5. (halklar) Selçuklular ve Osmanlılar dahil olmak üzere Orta Asyalı, Türkî dillerden birini konuşan halklara mensup kimse
6. (milliyetler) Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan ulus ve bu ulustan olan kimse

• Tanrı Türk'ü korusun!
• Türk karır, kılıcı karımaz

• Türk birliği, Türk eli, Türk halkı

• Türkken, Türkle, Türklü, Türkse, Türksüz
• Öztürk, Türkali, Türkân, Türkayşe, Türkbahçe, Türkbakacak, Türkbelkavak, Türkbeylikkışla, Türkçaybaşı, Türkçayırı, Türkçe, Türkçü, Türkeli, Türkelli, Türkeş, Türkeşen, Türkevleri, Türkfındıcak, Türkgücü, Türkhacılarhanı, Türkhüyük, Türkî, Türkistan, Türkiyat, Türkiye, Türkkâri, Türkkarsak, Türkkeşlik, Türkköyü, Türklemek, Türkler, Türkleşme, Türkleştirmek, Türklük, Türkmen, Türkmeşen, Türkobası, Türkoğlu, Türkolog, Türkoloji, Türkolojik, Türkönü, Türkören, Türkormanköy, Türközü, Türkpiyale, Türksevin, Türkşerefli, Türktaciri, Türktanır, Türktaş, Türkyenice, Türkyiğit, Türkyurdu

• Türk Dil Kurumuna göre "Türk" maddesi
• Oxford Dictionary of English 2e, 2003
• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.
• Tuba Tursun, ORHUN YAZITLARINDAKİ TÜRK SÖZCÜĞÜ ÜZERİNE FONETİK, MORFOLOJİK VE SEMANTİK AÇIDAN BİR İNCELEME, Denizli 2016 (Yüksek Lisans Tezi)
• Fritz Hommel – Geschichte Babyloniens und Assyriens, 2016 (ilk yayım: 1885)
• Y. Yusifov – Qədim Şərq tarixi, Bakı, 1994

• Vikipedi'de Türk

• Kürt