Sicilya Okulu

Sicilya Okulu, 13. yüzyılda, II. Friedrich ile oğlu Manfredi'nin sarayında toplanan Sicilyalı, Güney İtalyalı ve Toscanalı şairler grubunun; özellikle de, onların başlattıkları şiir hareketinin adıdır.

Sicilya Okulu'nun ana esin kaynağı, Provans şiiridir: Güney Fransa sarayında doğan ve saraylı aşkı (fin amor) kavramı üzerine kurulu Orta Çağ Provans Şiiri, önce Germen topraklarına (Minnesänger) ve Kuzey Fransa’ya, daha sonra İspanya ve İtalya’ya yayılmıştır.

Önde gelen Sicilya Okulu şairlerinin adlarını şöyle sıralayabiliriz: Rinaldo d’Aquino, Guido delle Colonne, Pier della Vigna ve Giacomo da Lentini. Giacomo da Lentini'nin başı çektiği bu topluluğun üyeleri, 1230 ile 1266 yılları arasında üç yüzden çok şiir yazmıştır. Başlattıkları hareket, II. Friedrich'in ölümünden sonra, oğlu Manfredi tarafından devam ettirilmiştir.

Sicilya şiiriyle, Dolce Stil Novo’nun işleyerek zenginleştireceği temaların birçoğu belirginlik kazanmış olur. Bu temaların neler olduğu, örneğin Giacomo da Lentini’nin ünlü şiiri “Meravigliosamente”den yola çıkılarak sıralanabilir:

• aşkın büyük bir güçle şairi kuşatması;
• seslenilen kadının soyluluğu ve idealleştirilmiş konumu;
• sevgilinin imgesinin şairin kalbine işlenmiş oluşu;
• duygunun gizli tutuluşu;
• iç çekişler ve dilin anlatamadığı duyguları dile getirme görevinin dışsal göstergelere bırakılması: Tipik olarak, âşık kişinin başkalarınca fark edilecek ölçüde bedensel bir çöküş içinde olması, benzinin solması, vb.;
• aşkın hem güçlü bir arzuya, hem acı çekmeye yol açması;
• bakışların-gözlerin aşktaki merkezi yeri;
• şairin, duygularını dile getirmesi için şiire seslenmesi.

Grubun en ünlü ve olasılıkla en iyi şairi Giacomo da Lentini aynı zamanda sone biçiminin yaratıcısı olarak bilinir. Sicilyalı şairler, Sicilyalı niteliğini korumakla birlikte, Provans dilinden (ve zaman zaman Fransızcadan) alınmış sözcük, yapı ve deyişleri içeren bir şiir dili oluşturmayı başarmış; Dante’nin De vulgari eloquentia'da sözünü edeceği “seçkin halkdili” (volgare illustre) kavramının bir ilkörneğini oluşturmuşlardı.

Sicilya şiiri kısa bir süre sonra Kuzey İtalya şairleri tarafından örnek alınmış; özellikle Guittone d’Arezzo ve Guido Guinizelli aracılığıyla yeni bir şiir hareketinin başlamasını sağlamıştır. Her ne kadar Kuzey İtalya’da 13. yüzyılın başlarında Eski Provans dilinde yazan şairler var ise de; Dolce Stil Novo şairleri onları değil, Sicilya Okulu şairlerini örnek alacaklardır.