Ludolf von Alvensleben

Ludolf von Alvensleben (d. 17 Mart 1901 – ö. 17 Mart 1970), SS-Gruppenführer rütbesinde bir Nazi yetkilisi idi ve Polis ve Waffen-SS Korgenerali idi. Lakabı "Bubi" (Küçük oğlan) idi.

1918'de 10. (Magdeburg) Hussars Alayı'na katıldı, ancak I. Dünya Savaşı'nda savaşmadı. 1920'de geçici olarak bir paramiliter bir örgüt olan Freikorps biriminde görev yaptı. 1923-1 Temmuz 1929 arasında milliyetçi Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten örgütüne üye oldu.

I. Dünya Savaşı'ndan sonra, agronomi bölümünden mezun oldu. Aralık 1912'de babasının ölümüyle birlikte, ailenin Schochwitz'deki malikânesi kendisinin oldu. 1923'te Altmark'taki Storkau malikânesini kiraladı. 3 Mayıs 1924'te Melitta von Guaita ile evlendi; bu evlilikten dört çocuğu oldu. Daha sonra Lebensborn'dan bir çocuk evlat edindi.

Alvensleben, 1929'da Nazi Partisi ve SA'ya katıldı, kısa sürede Eisleben'deki yerel şube başkanlığına ve Mansfeld Land'deki en üst düzey bölge yetkilisine dönüştü. Temmuz 1931'den itibaren Halle-Merseburg'daki Gau'daki SA motorlu kolordunun başkanlığını yaptı. Alvensleben 1932'de SA'yı terk etti; O zamanlarda ağır borç yükü altındaydı ve suçlamalar, hakaret ve trafik suçları içeren önemli bir sabıka kaydı vardı.

12 Kasım 1933'te Reichstag'a üye oldu. 5 Nisan 1934'te SS'e katıldı ve Obersturmbannführer rütbesindeki Dresden'deki 46. Alay komutanı oldu. 22 Ağustos 1934'te Alvensleben, Nisan ayında Leipzig'de bir kadına hakaret ettiği için Reichsführer-SS Heinrich Himmler tarafından bir kınama aldı. 1 Ekim 1935'ten itibaren memleketi Halle'de 26. SS Alayı'nın liderliğini üstlendi. 20 Eylül 1936'da Stuttgart'ta SS Bölgesi X'in komutanlığına ve 1 Temmuz 1937'de Schwerin'de SS-XXXIII Bölgesinin komutanlığına getirildiğinde ilerlemeye devam etti. 20 Nisan 1936'da Standartenführer, 30 Ocak 1937'de Oberführer'e terfi etti. 14 Kasım 1938'de Reichsführer-SS'nin Birinci Yardımcısı seçildi.

Alvensleben'in kariyeri, 1939'da Polonya'nın Volksdeutscher Selbstschutz ("Alman Öz Savunma") organizasyonunun komutanı olarak Polonya'nın yeni kurulan Danzig-Batı Prusya'sı Reichsgau'su görevine getirilmesinden sonra da devam etti.

Aralık 1939'da Alvensleben, Kraków'da bulunan Genel Hükümet'te, Höherer SS- und Polizeiführer Friedrich-Wilhelm Krüger komutasına atandı. 23 Mayıs 1940'ta Waffen-SS'de Hauptsturmführer rütbesine yükseldi. Şubat 1941'den itibaren SS-Reichssicherheitshauptamt'ın hizmetindeydi; 22 Ekim 1941'de Chernigov'da SS ve Polis Lideri komutasını, 19 Kasım'da Kırım'da Simferopol komutasını devraldı. 6 Ekim 1943'ten itibaren Nikolaev'de A Ordu Grubu'na atanarak Tümgeneral rütbesine yükseldi; Görev süresince düzensiz ve toplu infazlar gerçekleşti.

19 Şubat 1944 günü, Udo von Woyrsch'ten Dresden'deki SS ve Polis Liderliğini devraldı. Savaşın son günlerinde Dresden'i terk edip Batı'ya kaçtı.

Nisan 1945'te yakalandı ve İngiliz esaretinde tutuldu. 1945 yılı sonunda, Neuengamme'deki toplama kampından kaçtı. Schochwitz'de kısa bir süre kaldıktan sonra ailesi ile birlikte 1946 başlarında Arjantin'e kaçtı. Ülkeye gelişleri hakkında kesin bir veri bulunmamasına rağmen, 2000 yılındaki bir belgesel filmde 27 Kasım 1952'de Juan Perón hükûmeti, Carlos Lücke adı altında Alvensleben'i Arjantin vatandaşlığına geçirdi. Temmuz 1956'ya kadar Buenos Aires'te yaşıyordu ve sonra Santa Rosa de Calamuchita'ya taşındı. Kasım 1952'den itibaren balıkçılık müfettişi olarak görev yaptı.

Ocak 1964'te, Münih Bölge Mahkemesi, Alvensleben'e, Polonya'da, 1939 sonbaharında, Alvensleben'in komutasındaki Selbstschutz birimleri tarafından en az 4.227 kişiyi öldürmekten dolayı tutuklama emri çıkardı. Savcılığın teşebbüslerinin Alvensleben için bir sonucu olmadığı ve 1970 yılında yargılanmak zorunda kalmadan öldüğü öğrenildi.

• Joachim Lilla: Statisten in Uniform. Die Mitglieder des Reichstages 1933–1945. Düsseldorf, 2004. ISBN 3-7700-5254-4
• Andreas Schulz, Günter Wegmann: Die Generale der Waffen-SS und der Polizei. Band 1, Biblio-Verlag, Bissendorf, 2003. ISBN 3-7648-2373-9.
• Ruth Bettina Birn: Die Höheren SS- und Polizeiführer. Himmlers Vertreter im Reich und in den besetzten Gebieten. Droste Verlag, Düsseldorf, 1986. ISBN 3-7700-0710-7
• Klaus D. Patzwall (Hg.): Das Goldene Parteiabzeichen und seine Verleihungen ehrenhalber 1934–1944, Verlag Klaus D. Patzwall, Norderstedt 2004, ISBN 3-931533-50-6