Fandango

Fandango, genellikle üçlü ölçüde ve Portekiz ve İspanya kökenli canlı bir partner dansıdır. Geleneksel olarak gitar, kastanyet, def veya el çırpma eşliğinde yapılır. Fandango hem söylenebilir hem de dans edilebilir. Söylenen fandango genellikle iki bölümlüdür: enstrümantal bir girişten sonra "variaciones" gelir. Söylenen fandango genellikle dört veya beş sekiz heceli dize (kopla) veya müzikal cümleler (tercios) içeren "cante" yapısını takip eder. Nadiren ilk kopla tekrarlanır.

Fandango'nun ölçüsü, bolero ve seguidilla'nın ölçüsüne benzer. İlk olarak yavaş tempolu, genellikle minör tonalitede ve büyük bir trioyla birlikte 6/8 zaman imzasıyla notalanmıştır; bazen ise tamamen major tonalitede olabilirdi. Daha sonra 3/4 tempoya geçti ve karakteristik İspanyol ritmi benimsedi.^[2]

En eski fandango melodisi, 1705 tarihli anonim "Libro de diferentes cifras de guitarra" da bulunur ve dansın kendisinin en eski açıklaması, İspanyol bir rahip olan Martín Martí'nin 1712 tarihli bir mektubunda bulunur. Fandango'nun bir tiyatro eserinde ilk kez görülmesi, Francisco de Leefadeal'ın Sevilla'da sahnelenen "El novio de la aldeana" entremés'inde oldu, yak. 1720. 18. yüzyılın sonlarında aristokrasi arasında moda haline geldi ve yalnızca İspanya'da değil, Avrupa'nın başka yerlerinde de tonadillalara, zarzuelalara, balelere ve operalara dahil edildi.^[3][4]

Fandango'nun kökeniyle ilgili geniş çapta farklı iddialar ortaya atılmıştır: soleá, jabera ve petenera ile olan ilişkisi; Endülüs malagueña, granadina, murciana ve rondeña ile olan ilişkisi; canario ve gitano ile olan ilişkisi; jota aragonesa ile olan ilişkisi gibi.^[5]

Bu dansla bağlantılı olduğu söylenen ilginç bir tarih parçası var. 17. yüzyılda ilk ortaya çıkışından kısa bir süre sonra, İspanya'daki dini yetkililer tarafından "tanrısız bir dans" olarak kınandı. Konsey tam yasaklamak üzereyken, yargıçlardan biri duyulmadan kimseyi mahkûm etmenin adil olmadığını belirtti. Buna göre iki ünlü dansçı, Consistory önünde fandango yapmak üzere tanıtıldı. Bunu o kadar etkili bir şekilde yaptılar ki, eski tarihçiye göre "herkes katıldı ve konsoryumun salonu bir dans salonuna dönüştürüldü". Artık fandango'nun kınandığı duyulmuyordu.^[2]

Fandango formu, birçok Avrupa bestecisi tarafından kullanılmış ve genellikle sahne ve enstrümantal eserlere dahil edilmiştir. Önemli örnekler arasında J.P. Rameau'nun "Les trois mains" (1729-30 civarı, "Nouvelles suites de pièces de clavecin"de); Gluck'ın Don Juan balesinin ikinci bölümünde Fandango formu #19; Mozart'ın Figaro'nun Düğünü operasının üçüncü perde finalinde; Luigi Boccherini'nin Op. 40 No. 2 Dize Dörtlüsü ve Gitar Beşlisi'nde finalde; Antonio Soler'in klavsen için Fandango eseri; ve Rimsky-Korsakov'un Capriccio Espagnol'deki final [kaynak belirtilmeli]. Luis de Freitas Branco'nun "Suite Alentejana No. 1" adlı eserinin üçüncü bölümü, Portekiz'in Alentejo ve Ribatejo bölgelerinin fandango'sundan esinlenmiştir ^{[kaynak belirtilmeli]}.

İber halk müziğinden etkilenen İtalyan besteci Domenico Scarlatti, "Fandango portugués" olarak adlandırılan klavye sonatı K. 492 (1756) gibi fandangoyu anımsatan birkaç pasaja sahipti.^[6] "Fandango del Sigr. Escarlate" ona atfedildi, ancak^[6] bilim adamları bu iddiaya ve onun fandangos ile benzerliğine itiraz ediyor.

Fandango'nun İspanyolca biçimi, Dohrn tarafından Neue Zeitschrift f'de verilmiştir. Müzik.^[7]

Fandango'nun mevcut 3/4 ölçüsü, karakteristik ilerleyişi (i–iv–V), sekiz heceli dörtlüklerden oluşan sözleri ve castanyet ve gitar kullanımı 18. yüzyıldan bu yana iyi belgelenmiştir. Büyük fandangolar genellikle çiftler tarafından dans edilir ve yavaş başlar, tempo giderek artar. Birçok çeşitlilik bu temelden türetilmiştir. Fandanguillos ise daha canlı, daha coşkulu fandango türeleridir. Huelva (fandangos de Huelva) ve Málaga (fandangos de Málaga veya Verdiales) gibi İspanya'nın bazı bölgeleri kendi tarzlarını geliştirmiştir. Asturias Prensliği, Bask Ülkesi ve Castilla ve León gibi kuzey bölgeleri daha rahat bir performansı korumuştur.

Fandango, Portekiz'deki ana halk danslarından biridir. Koreografi oldukça basittir: Daha sık bir ortamda iki erkek dansçı karşı karşıya gelir, teker teker dans eder ve step dansı yapar, hangisinin step dansında en hafifliğe ve ayak repertuarına sahip olduğunu gösterir. Dansçılar erkek ve kız, erkek ve erkek (en sık) veya nadiren iki kız olabilir. Dansçılardan biri dans ederken diğeri sadece "dayanıyor". Daha sonra "bir süre ikisi de ayaklarını sürüklüyor" Diğeri sırasını alana kadar . Ayak geçişlerini hangisinin daha dikkat çekici kıldığını görerek tartışarak orada kalırlar.

"Ribatejo fandango", özellikle Portekiz'in Ribatejo bölgesinde uygulanan fandango şekline özgüdür. Bu dans genellikle iki Campino tarafından sergilenir.

Dansın abartılı özelliklerinin bir sonucu olarak, fandango kelimesi "kavga", "büyük bir yaygara" veya "parlak bir başarı" ile eşanlamlı olarak kullanılır.

Meksika, Veracruz'da fandango, insanların bir topluluk ortamında dans etmek, oynamak ve şarkı söylemek için bir araya geldiği bir partidir. Yerel müzisyenler Son Jarocho müziğini icra ederken, insanlar Tarima olarak bilinen büyük bir ahşap platformun üzerinde " zapateado " dansı yaparlar.

Bu madde bu kaynaktan gelen kamu malı içermektedir: Grove, Sir George (1908). Grove's Dictionary of Music and Musicians. New York, McMillan. 

• "Diccionario de la lengva castellana" (Madrid, 1726-1737/R1963): İspanyolca bir sözlük, Real Academia Española tarafından yayınlanmıştır.
• P. Minguet e Irol: "Breve tratado de los pasos de danzar a la española que hoy se estilan en seguidillas, fandangos y otros tañidos" (Madrid, 1760, 2/1764): Seguidillas, fandangos ve diğer dans türlerinde kullanılan İspanyol dans adımlarının kısa bir çalışması.
• M. L. E. Moreau de Saint-Méry: "Danse" (Paris, 1798): Dansla ilgili bir kitap.
• B. Foz: "Vida de Pedro Saputo" (Zaragoza, 1844/R): Pedro Saputo'nun hayatını anlatan bir eser.
• E. Calderón: "Escenas andaluzas" (Madrid, 1847): Andaluz sahnelerini anlatan bir kitap.
• E. Ocón y Rivas: "Cantos españoles" (Málaga, 1874, 2/1906): İspanyol şarkılarını içeren bir eser.
• M. de Larramendi: "Corografía o descripción general de la muy noble y muy real Provincia de Guipúzcoa" (Barcelona, 1882): Guipúzcoa bölgesinin genel bir tanımını içeren bir kitap.
• "La jota y el fandango", La correspondencia musical, iv/198 (1884), 2–3: Jota ve fandango hakkında bir makale.
• J. Ribera y Tarragó: "La música de la jota aragonesa: ensayo histórico" (Madrid, 1928): Aragonese jota müziği hakkında bir tarih denemesi.
• M. N. Hamilton: "Music in Eighteenth-Century Spain" (Urbana, IL, 1937): 18. yüzyıl İspanya'sında müzik hakkında bir kitap.
• P. Nettl: "The Story of Dance Music" (New York, 1947): Dans müziği hakkında bir kitap.
• B. Pottier: "A propos de fandango", Les langues néo-latines, xlii (1947), 22–5: Fandango hakkında bir makale.
• A. Gobin: "Le flamenco" (Paris, 1975): Flamenko hakkında bir kitap.
• J. Crivillé i Bargalló: "El folklore musical" (Madrid, 1983): Müzikal folklor hakkında bir kitap.
• J. Blas Vega: "Fandango", Diccionario enciclopédico ilustrado del flamenco (Madrid, 1988), 284–5: Fandango hakkında bir makale.
• J. Etzion: "The Spanish Fandango from Eighteenth-Century 'Lasciviousness' to Nineteenth-Century Exoticism", AnM

• Farklı müzik kitapları, en çok satan gitar kitaplarından bazılarıdır. 25 Mayıs 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.