Bârân-ı Bahâr

«Karlar nerede?... Sanki hâyalât idi, gitti!
«Kaldı yine arzın buruşuk sînesi uryân!
«Bir nâr-ı hakikat gibi tûfân-ı bahârân
«Karlar dedigim sâf-ı hâyâlâtı eritti!

«Bir sâat-i vuslat gibi, hayfâ, güzer etti
«Kış mevsimi, ol mevsim-i âsûde vü handân
«Kim nâsiye-i pâkine bir sâye-i suzân
«Düşmekle bütün dillen âsâyişi bitti

Bir karlı dag üstünde edip bunları derpîş
Çekmiş başına bir bulutu mihr-i bedendîş
-Billur-ı musaffâ gibi yaşlar ile- aglar!