sır

Eski Türkçe

sır (belirtme hâli sırı, çoğulu sırlar)

1. bazı nesnelere parlaklık verme, dış etkilerden koruma, sızmalarını önleme vb. amaçlarla sürülen, saydam veya donuk vernik

   Küpün sırı dökülmüş.

2. aynaların arkasına ve kaplama metal eşyanın yüzüne sürülen ince tabaka

Osmanlı Türkçesi سر‎ (sırr), Arapça سِرّ‎ (sirr)

sır (belirtme hâli sırı, çoğulu sırlar)

1. varlığı veya bazı yönleri açığa vurulmak istenmeyen, gizli kalan, gizli tutulan şey
2. aklın erişemediği, açıklanmayan veya çözülemeyen şey, giz, gizem

   Bu bahçede açılan her gonca. Sırlar açıyor yerden gökten? - T. Oflazoğlu

3. bir işin, bir şeyin dikkat, yetenek, deneyim ve sezgi yardımıyla kavranabilen en zor, en ince yanı
4. bir amaca ulaşmak için kullanılan, başvurulan özel ve gizli yöntem

• Türk Dil Kurumuna göre "sır" maddesi

• sır etmek
• sır küpü
• sır olma
• ser verip sır vermemek
• sır sır

• Türk Dil Kurumuna göre "sır" maddesi

sır

[1] sır

Moğolca sir

sır

[1] peynir

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki