bilek
Türkçe
[değiştir]Köken
[değiştir]Ad
[değiştir]bilek (belirtme hâli bileği, çoğulu bilekler)
- (anatomi) el ile kolun, ayakla bacağın birleştiği bölüm
- Kadın, ağır takılarla yüklü sol bileğini yeşil abajurun altına doğru uzatmış. - Adalet Ağaoğlu
- (mecaz) güç, kuvvet
- Sözcük, tarihi metinlerde ve hemen bütün modern Türk lehçelerinde bu şekliyle kullanılır. Taşıdığı kavram bakımından sayı adı bir ve aynı kökten türetilen birleş-, birlik kelimeleriyle *bi- (bir/ bi-l) ortak kökünden gelmiş olabileceği, ihtiyatla söylenebilir. Ayrıca kolun ve bacağın ince kısmı olması bakımından bil-e- (keskinleştir-, incelt-) fiili ile ilgisi düşünülerek bi-l-e-k biçiminde açıklanabilir.Tarihi metinlerde ve pek çok modern lehçede aynı organ için daha çok but tercih edilmiştir.
Deyimler
[değiştir]Sözcük birliktelikleri
[değiştir]Çeviriler
[değiştir]çeviriler
|
Kaynakça
[değiştir]- Türk Dil Kurumuna göre "bilek" maddesi
Gagavuzca
[değiştir]Köken
[değiştir]- Eski Türkçe biläk
Ad
[değiştir]bilek
- (anatomi) bilek
Kaynakça
[değiştir]- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
- Yrd. Doç. Dr. Cahit BAŞDAŞ - "TÜRKÇE ORGAN ADLARINDA KELİME SONU -k ÜNSÜZÜ VE ÇOKLUK"
Türkmence
[değiştir]Ad
[değiştir]bilek
- (anatomi) bilek